Lićwiny (BY) Lipk ant sienu (LI)

 

 Lićwiny "Lićwiny" - tak w średniowieczu nazywano Białorusinów zamieszkujących pierwotne granice Wielkiego Księstwa Litewskiego. "Lićwiny" - tak latem 1990 roku konferansjer nazwał bezimienny zespół (wówczas kwartet), mówiąc, że bez nazwy nie można występować.

Przeniesienie na profesjonalną scenę nie tylko repertuaru, ale również wiejskiego brzmienia, stało się ideą stworzenia zespołu, wymyślonego w 1986 roku przez Alesia Łosia, malarza, muzyka, twórcę instrumentów i folklorystę oraz Włodzimierza Bierbierowa, etnomuzykologa, później założyciela i kierownika zespołu LIĆWINY.

Po pięciu latach twórczych poszukiwań, kontaktów z żyjącymi jeszcze tradycyjnymi muzykami i konstruktorami instrumentów, pracy w muzeum (Bierbierow zebrał największą w Białorusi muzealną kolekcję instrumentów ludowych), szukaniu muzyków oraz instrumentów - stworzono zespół. Oprócz muzyków którzy umieliby naśladować ludowe metody harmonii i instrumentacji, poszukiwano także wykonawców o ludowych głosach i odpowiednim stylu śpiewania.

Zespół używa niemal zapomnianych instrumentów: prawdziwych ludowych cymbałów, brzmiących inaczej niż standardowe, petersburskiej trzyrzędowej harmonii "pietrahradki" (tak nazywanej w Północno-Zachodniej Białorusi), specyficznie brzmiących skrzypiec należących do zachodniobiałoruskiej wiejskiej tradycji instrumentalnej, białoruskich dud odzyskanych z niebytu dzięki takim mistrzom-badaczom, jak Aleś Łoś, Włodzimierz Puzynia, Wiktor Kulpin.

Głos każdego z tych instrumentów i ludowy styl śpiewu stwarzają specyficzne "litowskie" wiejskie brzmienie, odziedziczone po mistrzach, których już nie ma.

W repertuarze LIĆWINÓW są pieśni ludowe, obrzędowe, muzyka taneczna, prawdziwie ludowe utwory oraz folkloryzowane zapożyczenia, melodie jeszcze ze średniowiecza, ale także z XIX i XX wieku.

Zespół LIĆWINY jest laureatem festiwalu Złote Klucze, członkiem CWA (Światowego Stowarzyszenia Cymbalistów), uczestnikiem międzynarodowych festiwali. Od trzech lat cotygodniowy program "Wybierając wieś" nadawany przez Radio Białoruskie rozpoczyna się "Walcem Balkowskiego" w wykonaniu LIĆWINÓW.

Nieodzowną częścią oblicza scenicznego LIĆWINÓW są tradycyjne stroje, opracowane wg autentycznych wzorów pod okiem ekspertów, wykonane przez najlepszych mistrzów. Ich koncerty tchną naturalnością, muzycy przypominają młodych wiejskich muzyków, którzy przybyli na współczesną scenę z odległych lat 1900-1910.

Skład zespołu: Walentyna Kaściukowiec - śpiew,
Wiera Jarszowa - śpiew,
Olga Lińnik - śpiew,
Olga Siahła - skrzypce,
Maryna Kaleczyc - cymbały,
Igor Pietrow - śpiew, klarnet,
Józef Michałowski - akordeon,
Roman Kraśko - bęben,
Włodzimierz Bierbierow - dudy, żalejka, harmonia petersburska, śpiew oraz kierownictwo

 

 Lipk ant sienu Grupa istnieje dopiero od zeszłego roku, ale bardzo szybko zdobyła popularność nie tylko w rodzinnym Kownie, ale i na całej Litwie. Z wyjątkiem Pauliusa Baronasa, wszyscy członkowie zespołu to muzycy-amatorzy. Zaczynali od występów w restauracji "Berbeliu užeiga". Życzliwie przyjęci przez gości lokalu zdecydowali się kontynuować wspólną działalność. Mimo niewielkiego jeszcze dorobku zdążyli pojawić się na kilku litewskich festiwalach folkowych; na niektórych z nich zostali nawet obwołani odkryciem roku.

Nazwa formacji pochodzi od tytułu popularnej polki. Określeniem "Lipk ant sienu" (wspinanie się po ścianach, murach) folkloryści opisują też szybki i dynamiczny styl wykonywania muzyki ludowej. Na repertuar zespołu składają się skoczne, wesołe tańce z różnych regionów Litwy. W ich wykonaniu nie usłyszymy raczej walca, jako że, jak mówi Arturas, "przy walcu nie da się wspiąć na ścianę". Publiczność, zwłaszcza młodą, zjednują sobie młodzieńczym zapałem i radosny nastrojem swoich wykonań. Muzycy przyznają, że kiedy grają, "duch w nich ożywa", i jeśli nie brakuje chętnych do zabawy, grać mogą nawet cały dzień.

Grają w składzie:
Arturas Sinkievičius,
Pulius Baronas,
Domas Surkys.

Zespołowi towarzyszy sześcioosobowa grupa taneczna.