Tafijczuków Rodzina (UA) That Black (UA) Troitsa (BY)

 

 Rodzina Tafijczuków Rodzina Tafijczuków pochodzi z huculskiej wsi Bukowec położonej między Kosowem a Werchowyną w ukraińskich Karpatach. Od pokoleń kultywuje lokalne tradycje muzyczne. Kapelę tworzą: ojciec Mychajło Tafijczuk (ur. 1939), jego trzej synowie - Jurij, Dmytro i Mykoła oraz córka Hanna. Muzyka w ich wykonaniu to kanon huculskiego folkloru, zaś ich gra to rzadki fenomen niezwykłej, naturalnej wirtuozerii.

Mychajło Tafijczuk to jeden z niewielu koryfeuszy sztuki budowy instrumentów huculskich. Dom Tafijczuków - to cel pielgrzymek etnografów z całego świata.

Jako zespół lokalny i rodzinny Tafijczukowie nade wszystko cenią spokojne życie w zgodzie z wielowiekową tradycją i lokalną popularność. Często bywają zapraszani na lokalne wesela, rzadziej występują poza Huculszczyzną - choć na koncie mają występy na renomowanych festiwalach w Ukrainie i za granicą.

Debiutem fonograficznym Tafijczuków był wydany w 1993 r. we Francji sampler pt. Musiques Traditionnelles Ukraine z nagraniami naturszczyków kultywujących rodzimy folklor. W Polsce ukazały się dwie płyty kapeli: "Muzyka ukraińskich Karpat" część I i II. Pierwszy krążek zawiera obrzędową muzykę weselną - kołomyjki, rytualne zabawy i archaiczne, żywiołowe tańce krzesane przez kapelę w składzie: skrzypce, monteliew (rodzaj fletu), cymbały i bęben. Druga płyta zawiera rytualną muzykę instrumentalną Huculszczyzny. Są to improwizacje tradycyjnych melodii na skrzypcach, sopiłce, flojarze, telence itp. Ukazują one kontemplacyjne, oszczędne w formie oblicze huculskiego folkloru.

www.koka.serpent.pl (wydawca płyt zespołu)

 

 That Black Wszystko zaczęło się w 1993 roku w Doniecku. Muzyk Władysław Kreimer zbudował bardzo dziwne urządzenie. To było niewielkie czarne pudełko, mogące cyfrowo zapisać, odtwarzać i przetwarzać kilkusekundowe dźwięki.

W 1998 roku Władek pierwszy raz usłyszał prawdziwe techno i jungle i w końcu przejrzał na oczy (lepiej późno niż wcale). Postanowił założyć That Black i wraz z kompozytorem i gitarzystą Iwanem Szapowałowym przygotował program koncertowy, z którym występowali w donieckich klubach, a później również i w moskiewskich. Tam też, w Moskwie, Władek spotkał dyrektora artystycznego firmy fonograficznej DISCOCSID, Borysa Nazarowa. Panowie podpisali umowę na nagranie płyty. Od wiosny 1999 r. Władek zaczął pracować sam.

Muzyki TB nie można zredukować tylko do jednego stylu. Korzenie projektu sięgają rocka, bluesa, muzyki awangardowej, rapu. Kompozycje INESS i HOROSHO!!! z pierwszego krążka można porównać z big beatem, inne z drum`n`bass i muzyką etniczną. MOOZ można włożyć do gatunku jazz i house, ale z elektroniczno-funkowym zakończeniem.

That Black splata ze sobą różne tematy i motywy: żar pustyni, afrykański upał, ciepło jesiennego dnia, ocean, burza, sztorm.

Najbardziej ambitnym i dojrzałym albumem jest "OCEAN", chociaż powstawał on bez specjalnych aranżacji, nagrywany w porywach ducha, spontanicznie. Władek uznał nawet, że nazywanie utworów jest niepotrzebne. To muzyka najlepsza do słuchania w pracy, podczas odpoczynku i medytacji.

www.thatblack.narod.ru

 

 Troitsa Grupa powstała w 1996 roku na Białorusi. Jej twórcą i opiekunem artystycznym jest Iwan Iwanowicz Kirczuk, starszy wykładowca wydziału kultury stołecznego uniwersytetu w Mińsku.
Nazwa "Troitsa" oznacza liczebnik trzy (czyli liczbę członków), ale też religijny termin "Trójca", co ma podkreślać zakorzenienie grupy w narodowej tradycji. Na pomysł utworzenia zespołu Iwan wpadł w 1986 roku gromadząc materiały na wyprawie etnograficznej w białoruskich wioskach. Powodowała nim głównie chęć spopularyzowania rodzimej muzyki ludowej, umieszczenia jej w bardziej uniwersalnym kontekście - do jej powstania przyczyniły się przecież wpływy różnych kultur krzyżujące się na terenie Białorusi przez stulecia. Zespół jest znany głównie poza granicami własnego kraju.

W 1997 roku TROITSA stała się popularna w Rosji, a w 1998 odbyła dużą trasę koncertową w zachodniej Europie: Holandii, Słowenii, Chorwacji, Niemczech i Portugalii. Oryginalne kompozycje, bogate instrumentarium, profesjonalizm widoczny w śpiewie Iwana i technicznych umiejętnościach towarzyszących mu muzyków, przyniosły grupie rozgłos i uznanie publiczności, zwłaszcza holenderskiej.
TROITSA od początku wykorzystywała nie tylko rodzime instrumenty ludowe, ale też te z innych stron świata, jednocześnie zachowując archaiczną białoruszczyznę w wykonywanych pieśniach. Krytycy określają ich styl jako "folk-fusion z domieszką muzyki świata". W 1998 zespół został dostrzeżony przez holenderską wytwórnię PAN RECORDS, która zaproponowała mu kontrakt na wydanie debiutanckiego albumu zatytułowanego po prostu TROITSA. Po wydaniu płyty i zagraniu kilku koncertów na Białorusi i w Holandii doszło do twórczego rozłamu. Zespół na jakiś czas zawiesił działalność, koncertował tylko jego lider i założyciel Iwan Kirczuk. W 1999 roku pojechał do zniszczonej wojną Bośni z własnym programem dla dzieci, występował też z białoruskim teatrem "Batlejka". W tym samym roku ukazał się koncertowy album TROITSY z nagraniami z festiwalu "Oerol" w Holandii.

W 2000 roku Iwan wydał solowa płytę pod tytułem "Heritage of the Lost Villages" ("Dziedzictwo Zagubionych Wiosek"). Jesienią tegoż roku odrodzone w nowym składzie "Ethno Trio Troitsa" dało w Mińsku pierwszy występ. Nowymi członkami zespołu zostali Jurij Dmitriew, gitarzysta i uczeń Iwana Kirczuka, oraz perkusista Jurij Pawłowski, wcześniej muzyk zespołu "Kniaź Myszkin". "Zurawy", pierwsza płyta odnowionej formacji, została wydana w Holandii w 2001 roku. W tym czasie zespół intensywnie koncertował, jednocześnie przygotowując materiał na nowy album. Rok 2002 przyniósł ważne dla grupy wydarzenia: "Ethno Trio Troitsa" odwiedziło "Rain Forest", znaczący festiwal muzyki etnicznej w Malezji, oraz, mimo swojej folkowej orientacji, uczestniczyło w nagraniu białoruskiego albumu - hołdu dla grupy Depeche Mode.

W 2003 roku grupa koncertowała na Białorusi, a także na festiwalach w Polsce, na Węgrzech, Litwie, w Bośni i Estonii. W 2004 roku kontynuowali występy tak w rodzinnym kraju jak i poza jego granicami, a latem ukazał się kolejny ich album, zatytułowany "Sem". Płyta została w całości nagrana na Białorusi, zespół tym razem miał do swojej dyspozycji jedno z najlepszych studiów nagraniowych w Mińsku. Koniec 2004 roku przyniósł jeszcze jedno wydawnictwo - soundtrack do filmu dla dzieci "Mali Uciekinierzy", w którym Iwan Iwanowicz zagrał nawet epizodyczną rólkę.

Kontakt:
Troitsa
220020, Bialorus, Minsk,
ul. L.Ukrainki., 4-1-215
E-mail: troitsa@troitsa.net

http://troitsa.net/ MP3 MP3