|
 Calle Sol
Carrantuohill
Chojnacki Rafał
Chojzes Klezmorim
Chudoba
Chutir
City Folk Standard
Comhlan
Costa Manta
Cotton Cat
Cracow Klezmer Band
Czachowski Michał
Czas Kultury
Czeremszyna
Czestochowa Pipes & Drums
Calle Sol
(Rei Ceballo & Calle Sol) [czyt.: Kaje Sol; Rej Sebajo i Kaje Sol] - międzynarodowa orkiestra specjalizująca się w muzyce latynoskiej. Powstała wiosną 2000. Liderem grupy jest Reinaldo Ceballo z Kuby (pianista, wiolonczelista, kompozytor i aranżer) znany polskiej publiczności m.in. z projektu "Kora Ola, Ola!" oraz ze współpracy z takimi gwiazdami jak Kayah, Mietek Szcześniak, Robert Chojnacki, bracia Pospieszalscy, Blue Cafe, De Mono, jak też z projektem "Yugoton" i "Pozytywne Wibracje" (vol. 6). Realizowana przez niego płyta Calle Sol "Perro Volando" otrzymała nominację do nagrody "Fryderyk" 2001 w kategorii Etno/Folk. Ceballo pochodzi z Santiago de Cuba. Tajników sztuki gry na fortepianie uczył go m.in. Ruben Gonzalez. Współpracował też z zespołem Sierra Maestra. W 1986 przeniósł się do Hawany, gdzie rozpoczął współpracę z najlepszymi grupami i solistami kubańskiej sceny. Poszukując nowych rozwiązań i brzmień stanął na czele grupy Azucar Negra, w skład której wchodzili młodzi utalentowani muzycy i która w krótkim czasie zdobyła uznanie publiczności na wyspie i za granicą. W 1996 Ceballo został zaproszony przez zespół Sierra Maestra do pracy nad muzyką do filmu "Salsa" (pianista i aranżer). Jest uznanym producentem i autorem aranżacji; współpracował z takimi agencjami fonograficznymi jak "Linea 1" (Wielka Brytania), "Timba Records" (Panama), "Bismusic Egrem" (Kuba). Na początku 2000 Reinaldo Ceballo przyjechał do Polski. Repertuar Calle Sol stanowi muzyka karaibska w całej swej okazałości, m.in. takie gatunki jak salsa, cha-cha, cumbia, conga, rumba, latin-pop, timba, latin-jazz, a nawet hip-hop. Muzykę grupy charakteryzuje przede wszystkim niezwykła energia i radość płynąca z latynoskich rytmów i temperamentu. O marce zespołu stanowią oryginalne aranżacje Reia Ceballo, sekcja dęta - wizytówka grupy, a także roztańczeni i rozśpiewani Kubańczycy. Calle Sol współtworzą wokaliści i tancerze zespołu - Omniris Casuso Toledo, Renell Valdes Cepero oraz Antonio Rafael Matamoros Manresa (Kuba) oraz instrumentaliści, m.in. Jose Manuel Alban Juarez (Peru) - perkusja; Piotr "Ziarek" Ziarkiewicz - trąbka; Marcin Gańko - saksofon; Piotr Mach - trąbka, Hubert Zemler - timbalesista; Mikołaj "Miki" Wielecki - kongi; Paweł "Mrówka" Mazurczak - bas. W 2005 Ambasada Kuby w Polsce objęła zespół Honorowym Patronatem. Dyskografia: Rei Ceballo & Calle Sol "Perro Volando" CD, BMG 2001; Rei Ceballo "El Katao" CD, BMG 2000 ("Ach proszę Pani...").
www.callesol.pl
www.callesol.esalsa.net
 Carrantuohill grupa istniejąca od 1987 roku. Powstała na Śląsku. Wykonuje tradycyjną muzykę celtycką rodem z Irlandii i Szkocji. Swój bogaty repertuar opiera na "celtyckich korzeniach" dodając do nich własne opracowania aranżacyjne. Wykorzystuje przy tym stylowe instrumentarium (skrzypce, uilleann pipes, bouzuki, cittern, bodhran, flety, tin whistles, akordeon, mandolinę, gitarę akustyczną), a ponadto instrumenty perkusyjne, klawiszowe oraz gitarę basową. Zespół wciąż poszukuje nowych wyzwań i pomysłów. Często tworzy nowe programy we współpracy z różnymi muzykami, na przykład z Bobem Balesem czy czołowymi wokalistami polskiego popu. Pierwsze albumy kapeli zawierały przede wszystkim tradycyjną muzykę irlandzką, ostatnie - utwory autorskie osnute na tej muzyce.
Nazwę zespół zaczerpnął od najwyższego szczytu w Irlandii (1041 m n.p.m). Wyraz ten oznacza tyle, co "kręta ścieżka na wzgórze". Kapela udała się z "pielgrzymką" do podnóża tej góry (choć nigdy nie była na szczycie).
Carrantuohill wielokrotnie gościł w Irlandii. W 1994 roku był uczestnikiem warsztatów muzycznych South Sligo Summer School w Sligo, prowadzonych przez najlepszych znawców i wykonawców muzyki irlandzkiej (owocne okazały się zarówno warsztaty muzyczne, jak i gorące sesje z irlandzkimi muzykami w pubach). W latach 1997, 1999 i 2004 koncertował między innymi na jednym z największych irlandzkich festiwali "Cork Folk Festival" oraz w słynnym "Fox's Pubie" czy też w "St'Anns Church" w Dublinie. Koncerty Carrantuohill odbywały się również w Galway oraz malowniczym zamku w Kinnitty. W Irlandii powstawały liczne teledyski zespołu.
Carrantuohill zagrał dotąd ponad 1000 koncertów w kraju i za granicą. Ważniejsze z nich: Sala Kongresowa, Warszawa (2003) - koncert promujący płytę "INIS", Studio radiowe Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej, Warszawa (2000 i 2003) - koncerty "live", St. Patrick Week in Germany, (1994) - trasa koncertowa z irlandzkim muzykiem Bobem Baletem, Festiwal "Roches Celtiques" w Rochetaillee we Fracncji (2004); Festiwal "Colours of Ostrava" w Czechach - (2003 i 2004). Osobny rozdział w karierze grupy stanowią koncerty na scenie "Przystanku Woodstock", z którym zespół jest związany od jego pierwszej edycji, a od 2002 roku występuje dodatkowo w roli współorganizatora Folkowej Sceny tego największego w Europie festiwalu.
Carrantuohill ma na swym koncie wiele wspólnych występów z uznanymi artystami. W 1997 roku odbył trasę koncertową ze szkocką grupą The Battlefield Band. Zespół występował również z Maire Breatnach, Sands Family, Deaf Shepheard, Geraldine McGowan & Friends oraz Midnigth Court organizując wspólne z nimi koncerty w Polsce. Na tej samej scenie zespół spotkał się również z wirtuozem irlandzkich "ullieann pipes" Liamem O'Flynnem oraz czołowym gitarzystą Arty McGlynem podczas prestiżowego Spotkania Poetów w Krakowie. Z legendarnym Jackie Dalym Carrantuohill spotkał się w irlandzkim Cork. Wielkim Gościem zespołu był również Midge Ure (eks-Ultravox), który uświetnił koncert promujący płytę INIS w warszawskiej Sali Kongresowej. Polscy artyści, z którymi Carrantuohill współpracował przy ostatniej płycie to Anna Maria Jopek, Anita Lipnicka, Fiolka Najdenowicz, Stanisław Sojka, Paweł Kukiz, Kuba Badach oraz Robert Kasprzycki.
Skład zespołu:
Bogdan Wita - gitara akustyczna
Adam Drewniok - gitara basowa
Zbigniew Seyda - bouzuki, mandolina, cittern, gitara akustyczna
Maciej Paszek - skrzypce
Dariusz Sojka - akordeon, cytra, harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe, saksofon, bodhran, flet prosty, tin whistles, dudy - uilleann pipes
Marek Sochacki - perkusja i instrumenty perkusyjne
Dyskografia:
"Inis" MC CC-008 i CD CC07 2002
"Between" MC CC-007 i CD CC-06 2000
"Dziesięć 1987-1997" CD CC05 1998
"Na Żywca" MC CC005, CC006 i CD CC04 1996
"Speed Celts" MC CC004 i CD CC03 1995
Rocky Road to Dublin" MC CC003 i CD CC02 1994
"Irish Dreams" CD CC01 1993
"Waiting for Ireland" MC CC002
"Magic of Celtic Rings" MC CC001
www.carrantuohill.art.pl
MP3
Chojnacki Rafał (pseudonim "Taclem") - dziennikarz muzyczny, muzyk. Absolwent liceum morskiego, niedoszły politolog. Założyciel, gitarzysta i wokalista zespołu muzyki celtyckiej Caledonia (istniejącego w latach 1997-2001). Grupa ta początkowo oscylowała wokół nurtu żeglarsko-folkowego. Od 1998 wykonywała głównie muzykę inspirowaną folkiem irlandzkim (The Chieftains, The Dubliners), zespołami folkrockowymi z tego nurtu (Levellers, Great Big Sea) oraz utwory pisane przez zespół. Na przestrzeni lat zespół tworzyli: Monika Żurkiewicz - skrzypce; Rafał "Taclem" Chojnacki - gitara elektryczna, mandolina, śpiew; Sebastian Przybyszewski - gitara akustyczna; Katarzyna Czerniak - skrzypce; Artur "Aruta" Guja - whistles, bodhran, uilleann pipes; Radosław Pieczonka - gitara basowa, Tomasz "Connor" Hałuszkiewicz - flety, whistle, Bartosz Dębno-Artwiński - bodhran, Jacek Wysocki - gitara basowa. Pod koniec 2001 grupa rozwiązała się, ale poszczególni członkowie pojawiają się jeszcze czasem na scenie, razem lub osobno. Rafał Chojnacki dziennikarstwem para się od 2000, kiedy powstała pierwotna wersja istniejącego do dziś portalu muzycznego ? "Folkowa.art.pl". Od 2001 współpracuje z Pismem Folkowym "Gadki z Chatki". Obecnie współpracuje też z portalem i miesięcznikiem "Szantymaniak" (www.szantymaniak.pl), poświęconym tradycyjnej muzyce morskiej. Pozamuzyczne pola ekspresji dziennikarskiej realizuje w internetowym magazynie "Carpe Noctem" (www.carpenoctem.pl) o literaturze grozy. Należał do gdańskiego oddziału Towarzystwa Polsko-Irlandzkiego oraz Najemnego Bractwa Irlandzkiego "Fianna", które odtwarza XV-wieczny oddział irlandzkich najemników.
www.folkowa.art.pl
 Chojzes Klezmorim - zespół klezmerski założony w 2002 w Akademickim Centrum Kultury UMCS "Chatka Żaka" w Lublinie. Powstał z inicjatywy grającego na trąbce Przemysława Łozowskiego, który był też członkiem pierwszego składu Ani z Zielonego Wzgórza (  Ania z Zielonego Wzgórza ). Repertuar zespołu nawiązuje do muzyki wykonywanej przez tradycyjne żydowskie orkiestry dęte. Na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" otrzymał nagrodę drugiego stopnia (2005). Aktualnie grupę tworzą: Anna Bartkowicz - flet, śpiew; Adam Cegiełkowski - klarnet; Przemysław Łozowski - trąbka, śpiew; Wojciech Durak - trąbka, fortepian; Anna Kozińska - puzon; Marcin Kowalczuk - puzon; Marek Tarnowski - akordeon, śpiew; Tomasz Gościło - perkusja; Andrzej Samborski - śpiew.
www.klezmorim.webpark.pl
Chudoba - grupa założona przez studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w 1993, m.in. pod wpływem muzyki Orkiestry św. Mikołaja ( Orkiestra św. Mikołaja ). Przeszła drogę rozwoju od kapeli amatorskiej do w pełni profesjonalnej. Grając wyłącznie na instrumentach akustycznych wykonuje własne aranżacje melodii i zapisów wokalnych tradycyjnych pieśni Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej: polskich (z Kurpi, Rzeszowszczyzny, Beskidów, Podhala, Orawy, Spiszu, Śląska, Wielkopolski, Lubelszczyzny, Zamojszczyzny, Podlasia, Krakowskiego i Kieleckiego), a także słowackich, morawskich, ukraińskich, łemkowskich, huculskich, cygańskich, bułgarskich, macedońskich, serbskich, rumuńskich, żydowskich i węgierskich. Poszukiwania repertuarowe członkowie Chudoby rozpoczęli od zapisu piosenek śpiewanych przez swoich dziadków. Nazwa zespołu jest słowem, które wywodzi się z języka prasłowiańskiego i jest znane w większości krajów słowiańskich. W języku polskim wyraz ten oznacza skromny dobytek, mienie, gospodarstwo, niekiedy występuje jako określenie nędzy, biedy, biednych ludzi lub inwentarza żywego. W styczniu 1995 członkowie Chudoby założyli Ośrodek Poszukiwań Folkowych, który współpracował z Uniwersytetem Wrocławskim. Organizowali wyprawy w poszukiwaniu starych pieśni, lecz z biegiem czasu poświęcili się wyłącznie koncertowaniu. Ośrodek już nie działa, choć nie został formalnie rozwiązany. Pierwsze wyróżnienia formacja otrzymała na Festiwalu Piosenki Studenckiej "Łykend" (nagroda publiczności; 1993) oraz na Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" (pierwsza nagroda; 1994). Grupa wystąpiła również w "Scenie Otwartej" "Mikołajków Folkowych" (1993; wówczas konkurs ten odbywał się po raz pierwszy). Zespół zdobył pierwszą nagrodę podczas Konkursu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" (1998). Chudoba reprezentowała Polskę na "The New Tradition" EBU Folk Festival w Dranouter w Belgii (1999). Jej płyta "Nasza muzyka" zajęła trzecie miejsce w konkursie na Folkowy Fonogram Roku 1999 (podczas "Mikołajków Folkowych" 1999). W 2000 jako jedyny polski wykonawca formacja wystąpiła na prestiżowych targach muzycznych The Worldwide Music Expo "Womex" w Berlinie. Skład kapeli zmieniał się kilkakrotnie; od początku do zespołu należą: Katarzyna Ryszewska - śpiew, przeszkadzajki; Sylwia Świsłocka-Karwot - śpiew, bęben, przeszkadzajki; Jacek Ryszewski - gitara klasyczna, kontrabas, skrzypce, śpiew. Pozostali muzycy: Małgorzata Otrocka - skrzypce, śpiew; Robert Ruszczak - śpiew, akordeon, mandolina, sopiłki; Janusz Wawrzała - bębny, instrumenty perkusyjne; Piotr Florczyk - kontrabas. Należy wspomnieć o ważnych postaciach w dawniejszym składzie zespołu - Hubercie Babiarzu i Krzysztofie Opalskim. Dyskografia: "Graj, muzyka" MC, FolkTime 1995; "Nasza polka" MC, FolkTime 1996; "Nasza muzyka" CD, FolkTime, Pomaton EMI 1999; "Chudoba - Polkas, Lullabies & Wedding Songs" CD, WeltWunder Records (Niemcy) 2000; "Już się rozziedniewa" singiel, Chudoba 2002; "Już się rozziedniewa" CD, Festiwal Wyszehradzki 2003; składanki: "Travellin' Companion - A Musical Journey To Poland" CD, WeltWunder Records (Niemcy) 1999 ("Hej Rupuni"); "2. Folkfestival Gutenbrunn" Folkladen (Austria) CD, 1996 ("Zaświć, księżycu", "Weselta się, ludzie", "Maryna"); "Jedna rasa ludzka rasa 2" CD, QQRYQ Records 1997 ("Hej Rupuni").
MP3
 ChutirChutir - zespół folkowy założony w 1996 w Gdańsku, w środowisku ukraińskiej mniejszości narodowej. Od początku istnienia członkowie grupy zajęli się gromadzeniem pieśni i melodii ludowych z regionu przemyskiego, skąd w 1947 zostali wysiedleni ich rodzice i dziadkowie. W ciągu roku udało im się zebrać około 50. skazanych na zapomnienie utworów, z których część została wydana na początku 1999 w formie kasety "Po dawniomu". Na początku 1999 Chutir skierował swe zainteresowania w stronę muzyki ukraińskich Karpat - regionów Bukowiny i Zakarpacia. Korzystając z archiwalnych materiałów etnograficznych zespół zarejestrował nowy program oparty na żywiołowych rytmach huculskich i nostalgicznych dumkach ukraińskich górali. W 2002 Chutir wydał trzecią płytę "Cycata Hanka", będącą uwieńczeniem dotychczasowej działalności, a zawierającą w większości utwory autorskie. Muzykę grupy charakteryzuje przede wszystkim spontaniczność, żywioł i melodyjność wielogłosowych chórów. Chutir jest zdobywcą III miejsca na Festiwalu Muzyki Ludowej Eurofolk (1999), I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Folkowej "Folkopranie" (2001), dwukrotnym zdobywcą I nagrody na Ukraińskim Jarmarku Młodzieżowym w Gdańsku. Skład zespołu: Piotr Harhaj - kobza; Katarzyna Krupa-Stec - skrzypce; Igor Łastówka - sopiłki; Bohdan Kantor - akordeon; Andrzej Kuźmicz - bębny; Orest Michalik - bas; Piotr Kukowski - trąbka; Maciej Grzesiak - perkusja. Dyskografia: "Po Dawniomu" MC, Stowarzyszenie Kulturalne Chutir 1999; "Skyrta Sina" CD, Stowarzyszenie Kulturalne Chutir 1999; "Cycata Hanka" CD, Stowarzyszenie Kulturalne Chutir 2001.
www.chutir.pl
City Folk StandardCity Folk Standard - trio inspirujące się twórczością znanych zespołów folkowych ze Szkocji i Irlandii. Zostało założone w 1997 przez absolwentów Akademii Muzycznej we Wrocławiu i Hochschule für Musik w Trossingen w Niemczech. Grupa gra stylizowane reele, jigi i inne formy pochodzące z tradycyjnej muzyki tanecznej Wysp Brytyjskich. Wystąpiła w konkursie Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" (1998). Skład zespołu: Szymon Józefowski - flet prosty; Edyta Bogdan - skrzypce; Małgorzata Józefowska - gitara.
Comhlan - jeden z najdłużej działających w Polsce zespołów tańca celtyckiego. Powstał w 1993 w Krakowie (początkowo pod nazwą Tatto) przy Akademickim Centrum Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego "Rotunda", z inicjatywy Małgorzaty Godnej, będącej również założycielką najstarszego zespołu tańca celtyckiego Finnan Geas (obecne Reelandia) ( Reelandia ), prekursorki tańca irlandzkiego i szkockiego w Polsce. Przełomową datą dla formacji był 1996 - początek regularnej działalności grupy i przyjęcie nowej nazwy. W 2001 Comhlan uzyskał afiliację przy Royal Scottish Country Dancing Society, jako pierwsza grupa w Polsce i druga w Europie Środkowej (Królewskie Stowarzyszenie Tańców Szkockich jest największą na świecie organizacją zrzeszającą grupy oraz indywidualnych tancerzy wykonujących szkockie tańce dworskie). Grupa ma na swoim koncie sukcesy w zawodach tanecznych (Belgia i Holandia; 2001). W 2004 członkowie Comhlanu wzięli udział w II Środkowoeuropejskich Zawodach w Tańcu Irlandzkim "Warszaw Feis" zdobywając wiele medali, m.in. w konkurencjach drużynowych (srebrny medal w konkurencji Ceili powyżej 18 lat oraz złoty medal w konkurencji Oryginalna Choreografia Nauczyciela). Prowadzenie zespołu od tej pory przejęła Anna Musiał. Grupa organizuje regularne warsztaty, a także ceilidh (swobodne zabawy taneczne). Współpracuje z wieloma zespołami grającymi muzykę irlandzką i szkocką, m.in. z grupami Carrantuohill, Częstochowa Pipes & Drums, Rimead, Zespołem Muzyki Celtyckiej Beltaine. Występuje także z muzykami i tancerzami Opery Śląskiej. www.comhlan.art.pl
Connor Connor - zespół wykonujący tańce irlandzkie, szkockie i bretońskie aranżowane w sposób nietradycyjny. Został założony w 1998 w Gdyni przez studentów Wyższej Szkoły Morskiej. Przez lata istnienia formacja ulegała wielu metamorfozom - od zmiany składu po zmiany w stylu muzykowania. Największy wpływ na twórczość grupy miały spotkania z muzykami z Irlandii i Szkocji. Skład zespołu: Tomasz "Conor" Hałuszkiewicz - flety, whistles, uilleann pipes; Paweł Grodzki - bodhran, gitara, instrumenty etniczne, wokal; Karol Piskorz - gitara; Sebastian Czapliński - instrumenty perkusyjne.
Costa Manta ( Grupo Costa ).
Cotton Cat - zespół z pogranicza folku i ballady poetyckiej. Działa od 1995 w Warszawie. Jest duetem, który tworzy małżeństwo Aneta i Jakub Michalscy. Ten skład podczas występów niekiedy wspomagany jest innymi muzykami, nawiązując nawet do brzmienia folkrockowego. Michalski karierę muzyczną rozpoczynał od fascynacji twórczością Cohena. Jego żona inspirowała się utworami Joan Baez. Repertuar grupy to połączenie tradycyjnych piosenek irlandzkich i szkockich oraz autorskich ballad założycieli zespołu, które często nawiązują także do motywów celtyckich. W programie znalazły się również tłumaczone na język polski wiersze szkockiego poety Roberta Burnsa z muzyką z Kuby. Wiele z piosenek zespołu zyskało dużą popularność, dwie z nich "Opowieść o Ikarze" i "Pożegnanie gór" przez wiele tygodni były w czołówce Listy Polskich Przebojów Programu 1 Polskiego Radia. Skład grupy: Aneta Michalska - śpiew; Jakub Michalski - śpiew, gitara; Piotr Szewczenko - gitara; Wojtek Sobolewski - bas, flet; muzycy sesyjni. Dyskografia: "Sunshine over Bishops Avenue" CD, Cat 1995; "Oko Ciszy" CD, Cat 1997; "Irlandzki diabeł" CD, Cat 1999; "Koncert" CD, Cat 2003.
 Cracow Klezmer Band (używany skrót: CKB) - jedna z najbardziej twórczych i nowatorskich grup muzycznych w Polsce. Zespół powstał w 1997 w Krakowie z inicjatywy akordeonisty i kompozytora Jarosława Bestera. W krótkim czasie zyskał sobie miano jednego z najciekawszych zjawisk światowej sceny awangardowej. Pierwszy repertuar stanowiły w dużej mierze własne aranżacje znanych tematów żydowskich i ludowych standardów. Kolejne to coraz odważniejsze - nawiązujące do jazzu i idące w stronę muzyki improwizowanej - własne kompozycje grupy, w których pobrzmiewają także klezmerskie nuty. Dzięki gruntownemu wykształceniu muzyków, nagrania i koncerty zespołu wyróżniają się dynamiką, subtelnością, dbałością o piękno dźwięku oraz wykonawczą perfekcją. Formacja zdobyła Grand Prix na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" (2000). Jest jedyną polską grupą na stale współpracującą z prestiżowym nowojorskim wydawnictwem "Tzadik" Johna Zorna, w którym ukazały się cztery albumy zespołu. Formację tworzą: Jarosław Bester - akordeon; Wojciech Front - kontrabas; Jarosław Tyrała - skrzypce; Oleg Dyyak - akordeon, klarnet, instrumenty perkusyjne. Dyskografia: "De Profundis" CD, Tzadik 2000; "The Warriors" CD, Tzadik 2001; "Bereshit" CD, Tzadik 2003; "Sanatorium under the Sign of the Hourglass" CD, Tzadik 2005.
MP3 1 MP3 2 CLIP
www.ckb.cracow.pl
 Czachowski Michał - gitarzysta flamenco, kompozytor, publicysta, architekt, od urodzenia wychowujący się w otoczeniu muzyki flamenco. W wieku 12 lat rozpoczął naukę gry na gitarze klasycznej u Gerarda Drozda, potem tajniki gry flamenco odkrywał podczas corocznych wyjazdów do Hiszpanii, które sprawiły, że poświęcił się całkowicie temu stylowi gry. Swe umiejętności rozwijał m.in. u boku takich gitarzystów flamenco jak Rafael Cortés, Gerardo Nunez i Salva del Real. W 1992 utworzył zespół ? Szybki Lopez (wyróżnienie na Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" 1994 i II nagroda na "Mikołajkach Folkowych" 1996) stopniowo rozszerzając skład od duetu (początkowo z Krzysztofem Wadraszem) do septetu. Od 1997 grupa występowała pod nową nazwą ? Viva Flamenco! i przez kilka następnych lat zostawała laureatem kilkunastu konkursów muzycznych stając się najlepszą tego typu formacją w kraju. Michał Czachowski, po latach działalności scenicznej, stał się wybitnym wirtuozem gitary flamenco. Jako solista zdobył pierwszą nagrodę na konkursie młodych talentów muzycznych organizowanym przez Radio Katowice (1997). Rok później otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, a wkrótce po występie na międzynarodowym festiwalu w Cabella Ligure we Włoszech został zaproszony do Akademii Muzycznej w Nagpur w środkowych Indiach (1999). Tam w latach 1999-2000 pracował jako nauczyciel gitary, równocześnie ucząc się gry na tradycyjnym, indyjskim instrumencie strunowym - sitarze i nagrywał płytę z muzykami indyjskimi. Od wielu lat Czachowski uczy gry na gitarze flamenco na Śląsku oraz publikuje artykuły na temat tej muzyki na łamach pism: angielskojęzycznego "Flamenco International Magazine" oraz polskich "Świat Gitary" i "Jazz Forum". Michał Czachowski solo lub z grupą nagrał wiele programów dla stacji telewizyjnych i radiowych, brał udział w sesjach nagraniowych takich zespołów jak, Blue Café, Lean Back, Zespół Muzyki Celtyckiej Beltaine i No Name Band, koncertował w całej Europie oraz w Indiach. Występował razem z takimi artystami flamenco jak tancerze Eduardo el Clavijo, Teo Barea, Carlos Troya i Maite Saez, cajonista Ricardo Espinosa, David Huertas, gitarzyści Rafael Cortés, Gerardo Nunez, Rafael Cuen Garibi, flecista Domingo Patricio, czy wirtuoz instrumentów perkusyjnych Pierluca Pineroli, a także mistrzowie muzyki indyjskiej, jak tancerz Pratap Pawar, sitarzysta Avaneendra Sheolikar, tablista Sandesh Popatkar i Sukhvinder Singh, znakomity śpiewak Prasad Khaparde oraz amerykański wirtuoz sarodu Steven Day. W 2004 oraz 2005 Czachowski został wybrany przez czytelników pisma "Gitara i Bas" najlepszym gitarzystą flamenco. W 2005 ukazała się płyta "Indialucia", której był pomysłodawcą, producentem, szefem artystycznym i jednym z wykonawców. Wydawnictwo łączy dwa style - flamenco i muzykę indyjską; nagrania do płyty powstawały w latach 1999-2004 w Indiach i Hiszpanii. Dyskografia: "Twelve Waterdrop Stories" CD, Eine Mehr Produktion 1996; Lean Back "10 Plus Siedem" CD, MR 1999 ("Mój Nocny Gość"); Various Artists "Silesian Guitar Autumn - 2002" CD, MCK 2003 ("La Lola"); Blue Café "Demi - Sec" CD, Pomaton EMI 2003 ("Bez Tytułu"); Zespół Muzyki Celtyckiej Beltaine "Rockhill" CD, Beltaine 2004 ("Intro", "An Astrailhad"); "Indialucia" CD, CM Records 2005.
www.indialucia.com
MP3
Czas Kultury - dwumiesięcznik kulturalny wydawany w Poznaniu; założony w 1985 przez Rafała Grupińskiego. Początkowo ukazywał się poza cenzurą propagując wartości otwartego społeczeństwa obywatelskiego. Obecnie promuje najciekawsze, ale nie zawsze dostrzegane, zjawiska dawnej i współczesnej kultury. Obok esejów uznanych autorów analizujących przemiany we współczesnej kulturze, publikuje poezję i prozę debiutantów. Prowadzi dział recenzji literackich, śledzi wydarzenia z obszaru sztuk wizualnych. Pisma nie interesuje podział kultury na wysoką i niską, i dlatego daleko mu do pompatycznego namaszczenia. Jednym z członków redakcji pisma jest Tomasz Janas (? Janas Tomasz) - dziennikarz współpracujący z Pismem Folkowym "Gadki z Chatki". W 1999 powstało Stowarzyszenie "Czasu Kultury" wspierające wydawnictwo i organizujące wiele interesujących wydarzeń kulturalnych. "Czas Kultury" jako jedno z pierwszych i niewielu czasopism kulturalnych zainteresował się, przedstawił i analizował zjawisko folku. W 1999 ukazał się monograficzny numer pisma zatytułowany "Folk w Polsce" wraz z płytą kompaktową "Czas folku" (1/1999), zaś rok później wydano numer "Folklor, Folk, Nowa tradycja?" (4/2000) z płytą "Czas folku 2"; w 2002 "Etno - sfery" (4-5/2002); w 2004 "Muzyka rytuału" (2-3/2004) z dołączoną płytą "Muzyka Warta Poznania" zawierającą nagrania muzyki i pieśni ludowych wykonywanych przez Wielkopolan urodzonych w XIX wieku (najstarsze fonogramy z lat 1936-1956). Stowarzyszenie organizowało też kilka koncertów i imprez poświęconych folkowi: "Czas Folku" - międzynarodowy festiwal muzyki tradycyjnej (2001); "Czas Kolęd" - festiwal kolęd i pastorałek z tradycji polskiej, ukraińskiej i innych narodów świata (2001/2002); "Czas folku, czas folkloru, czas nowej tradycji" - sesja naukowa poświęcona współczesnym przemianom i nowemu odczytywaniu tradycji muzyki ludowej (2001). W ramach Stowarzyszenia w latach 2001-2003 działał ? Poznański Dom Tańca. www.czaskultury.pl
Czeremszyna - jeden z ciekawszych zespołów inspirujących się folklorem słowiańskim, głównie podlaskim. Powstał w listopadzie 1993 z inicjatywy Barbary Kuzub-Samosiuk w Czeremsze, niewielkiej miejscowości na Podlasiu. Początkowo Czeremszyna liczyła dziewięć osób, a na instrumentarium zespołu składały się akordeon, gitara, flet, bęben i mandolina. Pierwszy występ przed szerszą publicznością miał miejsce w grudniu 1993 na Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" w Lublinie. Skład grupy niejednokrotnie ulegał zmianie, choć jego trzon (Barbara Kuzub-Samosiuk, Mirosław Samosiuk, Andrzej Kuzub) pozostaje niezmieniony niemal od początku. Podlasie, skąd pochodzi grupa, to specyficzny region, ścierają się tu wpływy różnych kultur (m.in. polskiej, białoruskiej, ukraińskiej), co znajduje odzwierciedlenie w repertuarze kapeli. Od początku istnienia są to przede wszystkim pieśni ludowe w gwarze z Podlasia. Ostatnia płyta zespołu została wytypowana przez internautów do nagrody "Wirtualne Gęśle" 2004. Środowisko skupione wokół kapeli od dziesięciu lat organizuje ? Spotkania Folkowe "Z wiejskiego podwórza" w Czeremsze - festiwal na wysokim poziomie i z niepowtarzalnym klimatem. Członkowie grupy założyli też w 1999 Stowarzyszenie Miłośników Kultury Ludowej, które wspiera działania zespołu. W 2004 Czeremszyna zrealizowała wspólny projekt muzyczny ze znanym muzykiem białoruskim Todarem (Zmicierem Wajciuszkiewiczem) poświęcony Puszczy Białowieskiej, z którego dwa utwory znalazły się na składance festiwalowej "X Spotkania Folkowe - Z wiejskiego podwórza". Obecnie zespół tworzą: Barbara Kuzub-Samosiuk - śpiew, akordeon, fujara słowacka; Mirosław Samosiuk - śpiew, bałałajka kontrabasowa; Andrzej Kuzub - śpiew, mandolina, gitara; Magdalena Zinkow - bębny, instrumenty perkusyjne; Magdalena Waszczuk - śpiew, sopiłki; Maria Zdrajkowska - śpiew; Marek Ławreszuk - skrzypce; gościnnie Piotr Karpiuk - gitara. Dyskografia: "Czom ty ne pryszow" MC, Czeremszyna 1996; "Źródło" MC i CD, Czeremszyna 1998; "..." MC i CD, Stowarzyszenie Miłośników Kultury Ludowej 2000; "Hulaj, póki czas" CD, Stowarzyszenie Miłośników Kultury Ludowej 2003. www.czeremszyna.pl MP3 MP3
Częstochowa Pipes & Drums
- grupa założona przez pasjonatów muzyki i kultury brytyjskiej, a w szczególności szkockiej. Pod koniec 2001 zaczęła grać na dudach i bębnach szkocką muzykę ludową. Członkowie kilkunastoosobowego zespołu traktują muzykę jako hobby, które uprawiają w czasie wolnym od nauki w szkole, studiów czy pracy, mimo to - grają wiele koncertów w kraju i za granicą (występując w oryginalnych szkockich strojach). W repertuarze formacji znajdują się utwory pisane wyłącznie na dudy, zarówno stare tradycyjne kompozycje, jak i powstające współcześnie melodie. Pierwszym nauczycielem gry na dudach był dla zespołu Lindsay Davidson, absolwent Królewskiej Akademii Muzycznej w Edynburgu. www.cpd.tanihost.com
|
 |
)
)
)
)
)