Newsletter

  wpisz wypisz

 

Kacprzak Małgorzata Kałe Bała Kałe Jakha Kamahuk Kania Antoni Kapała Ula Kapela Brodów Kapela Buki Kapela Domu Tańca Kapela do Szymanowskiego, Weronika Grozdew i Kapela do Szymanowskiego Kapela Drewutnia Kapela Kaptoszki Kapela Kozby, Kapela Stefana Kozby Kapela Niedźwieckich Kapela Pieczarków, Kapela Kapela ze Wsi Warszawa Kapela z Milanówka Kapela Ziele Karpatia Karpaty Magiczne Kędziorek Piotr Anna Kiebusiewicy King Stones, the Kinior Future Sound Kleszczcz Włodzimierz Klezmafour Klezzmates Kleyff Jacek Kołowrót Kontraburger Kościuk Agnieszka Kroke Kwadrofonik Kwartet Jorgi Kwartet Wiejski

 

Kacprzak Małgorzata - absolwentka filologii polskiej ze specjalnością logopedyczną Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Członek zespołu muzyki dawnej Scholares Minores pro Musica Antiqua w Poniatowej (1980-1992). W środowisku Orkiestry św. Mikołaja od 1992, najpierw występowała w Kapeli Łem - śpiew i sekund skrzypcowy, a następnie jako wiolonczelistka (także śpiew i gra na skrzypcach) w Orkiestrze św. Mikołaja (1993-1997). W 1997 otrzymała Nagrodę Rektora UMCS za propagowanie kultury. Od 2007 redaktor naczelna Pisma Folkowego "Gadki z Chatki".

 

Kałe Bała - cygański zespół istniejący od 1992. Powstał w Czarnej Górze na Spiszu, gdzie Cyganie szczepu Bergitka Roma prowadzą osiadły tryb życia od niemal trzystu lat. Nazwa grupy w j. polskim oznacza "czarne włosy". Jej założycielką i liderką jest poetka, pieśniarka i kompozytorka - Teresa Mirga (ur. 1962) pisząca w j. romskim i polskim (tomiki poezji pt. "Soske kawka?"/"Czemu Tak"? 1994 i "Pieśni z Czarnej Góry" 1999). Niekiedy występuje solowo, gra na gitarze klasycznej. Na repertuar zespołu składają się: stare pieśni Cyganów Karpackich (Polska, Słowacja, Węgry, Bałkany); własne kompozycje nawiązujące do romskich tradycji muzycznych; pieśni religijne (cygańskie i tłumaczone na język cygański) -między innymi kolędy. Powstały one z inspiracji romskich pielgrzymek w Limanowej i na Jasną Górę. Zespół przemierzył już niemal całą Polskę, koncertując w domach kultury, teatrach i kościołach. Brał udział w wielu festiwalach i przeglądach, m.in. w Międzynarodowym Festiwalu Zespołów Cygańskich w Gorzowie Wielkopolskim, ? "Mikołajkach Folkowych" w Lublinie, Małopolskim Konkursie Muzyki Tradycyjnej ? "Rozstaje" i wielu innych. Dokonał też szeregu nagrań, m.in. dla Polskiego Radia i TVP, Radia Berlińskiego, koncertował w Szwecji, Szkocji, Niemczech. Skład grupy zmieniał się w ciągu lat. Na początku liczył 3 osoby: Teresa Mirga, córka Natalia Mirga i jej kuzynka Patrycja Szydlik.. Dołączał czasem brat Teresy Mirgi - Jacek Kacica grający na dzbanku. Z czasem dziewczęta opuściły zespół, obie założyły rodziny. W zespole występowali: Barbara Ulatowska (? Semenca) - skrzypce, Piotr Ondycz - mandolina, śpiew; Władysław Mirga - kontrabas, śpiew; Ewelina Gabor - łyżki. Dziś zespół występuje na ogół we czwórkę. Okazjonalnie do składu zapraszane są i inne osoby. Ostatnią płytę formacja nagrała w składzie: Teresa Mirga - śpiew, gitara; Żaneta Knihinicka - śpiew, łyżki; Jacek Kacica - dzban, bęben, Maciej Rybka - akordeon, śpiew. Dyskografia "Rupunii Gili/Srebrna Piosenka" MC, FF "Folk1994"; "Czarna jestem" CD, Unicorno Berlin Rec. 2000; "Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce" cz. II - CD, Polskie Radio "Czardasz" 2000; "Niewiele nam trzeba" CD, Wydawnictwo Jana Słowińskiego 2003; "Od Bałkan do Karpat" CD, Gold Music 2007.

 

Kałe Jakha - zespół z pogranicza folku kultywujący tradycje Cyganów Karpackich założony w Nowej Hucie w 1991. Nazwa w j. polskim oznacza "czarne oczy". Tworzą go trzy rodziny, w sumie 15 osób. Repertuar grupy opiera się przede wszystkim na tradycyjnej muzyce cygańskiej: czardaszach, romansach, tańcach i scenkach rodzajowych. Śpiewakom i tancerzom towarzyszy kapela, która gra na następujących instrumentach: akordeon, kontrabas, cymbały, gitara i skrzypce. Członkowie zespołu przywiązują olbrzymią wagę do oprawy artystycznej prezentowanego repertuaru, jak też atrakcyjności i barwności tradycyjnych strojów romskich. Formacja występowała na prestiżowych festiwalach w Polsce: Międzynarodowym Festiwalu Muzyki i Kultury Romskiej "Ciechocinek" (2000), Festiwalu Narodów "Europa bez Granic" (2003), "Wspólnota w kulturze" i wielu krajach, m.in. w Czechach: X Jubileuszowy Festiwal Muzyki Romskiej Rożnov pod Razhostem, na Węgrzech: XI Międzynarodowy Karnawał Cygański "Budapest" (2000) w Australii. Mają na swym koncie wiele programów telewizyjnych, np. "Cygański Bigos" w TVP3. Dyskografia: "Mikołajki Folkowe'93" MC, Folk Time1994; "Nieszpory Cygańskie" MC, 1994; "Wróżka" MC, 1996; "Cygański Czar" MC, 2001; "Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce" cz. II CD, Polskie Radio "Czardasz" 2000.
www.kalejakha.art.pl

 

Kamahuk - wydawnictwo promocyjne autorskich projektów producenta muzycznego i prezentera ? Włodzimierza Kleszcza, założone w 1992 za namową kolegi Kazimierza Urbana - twórcy wydawnictwa "Kama". Miało kreować nowy nurt Polish World Music z: dialogów interkulturowych, nowej atrakcyjnej ekspozycji autentyku, poszukiwań archetypów i tworzenia nowej jakości z rodzimych źródeł tradycji. Pierwsza płyta i pierwszy sukces to jamajskie reggae, które stało się "koniem trojańskim" tradycyjnej muzyki góralskiej, czyli "Higher Heights" Twinkle Inna Polish Style. Została ona płytą marca 1993 reggae w Wielkiej Brytanii wg czasopisma "VOX" i "Act of the Year 1994" na pierwszych targach Womex w Berlinie. Największym sukcesem tego wydawnictwa jest płyta "W Sherwood" - Trebunie-Tutki (? Trebunie-Tutki) mianowana "Trzecią Płytą" dekady 1991 - 2000 z Europy Środkowo - Wschodniej wg notowań World Music Charts Europe of EBU (po Marcie Sebestyen i Taraf De Haidouks). Kompakt ten został też nominowany do nagrody "Fryderyk" 1996, co nie było niczym znaczącym po latach ignorancji w kraju międzynarodowych sukcesów płyt Kamahuka. W marcu 1993 pierwsza kompilacja - sampler prezentujący 8 projektów Kamahuka, rodzaj zwiastuna nurtu Polish World Music - "Bring it all home" był na 9 miejscu listy World Music Charts Europe of EBU. Projekty firmy powstawały głównie z dialogów jamajsko/afrykańsko-polskich, ale także jazzmenów z polskimi muzykami ludowymi, czy jak w przypadku Jorgi (? Kwartet Jorgi) było to autorskie opracowanie nowoczesnej ekspozycji ich nagrań w postaci archetypicznego polskiego eposu. Nagrania ? Marii Krupowies zaś traktować należy jako uosobienie archetypu i wibracji bałto-słowiańskiej, a dialog folk-bluesmana Louisiany Reda ze ? Sławkiem Wierzcholskim to 50 lat historii bluesa w opowieści świadka - Louisiany Reda. Pierwsza płyta ? Kapeli ze Wsi Warszawa pt. "Kapela ze wsi Warszawa" powstała jako próba kreacji nowej stylistyki i nowej jakości (hardcore trans-minimal) z mazowieckich źródeł, co przeobraziło się w międzynarodowy sukces promocji nowoczesnej polskiej muzyki narodowej, jedyny tak spektakularny obok ? Kroke. Ostatni sukces firmy to "Ulica Zachodzącego Słońca" - Blues 2005" Bogdana Loebla słynnego polskiego poety, miserabilisty, twórcy poetyki polskiego bluesa z archetypicznym "St.Africa" - mauretańskiego gitarzysty, ucznia Alego Farka Toure - Becaye Aw i legendarnego ? Mamadou Dioufa oraz młodych, niezwykle utalentowanych kontynuatorów idei i również poszukiwaczy artystycznej przygody: "Incarnations" - córki inicjatora Kamahuka - Mai Kleszcz i zięcia Wojciecha Krzaka. Ich wspólny Blues 2005 - "Sunset Street" znalazł się w albumie "World 2006" UK/USA corocznych discoveries Charliego Gillette'a - drugiego po Johnie Peelu, a nazywanego "godfather of the world music" w BBC i odkrywcy m.in. Dire Straits, Kinga Sunny Ade, Orchestry Baobab, Marizy, a także "African Snow" - Mamadou Diouf i Kiniora (płyta września 2000 w BBC World Service). Wydawnictwa Kamahuka to: "Higher Heights - Twinkle Inna Polish Style" MC i CD, 1993; "On U Sound for Poland - All The Stars" MC, 1998; "Rozorana miedza" - Rawianie i Sąsiedzi MC, 1993; "Calling from East" - Maria Krupowies MC, 1993; "Z valihą na Madagaskar" - Bally & Power Bross MC, 1999; "Gędźbowa Knieja - Wood of Music" Jorgi MC, 1994; "Comeback Twinkle 2 - Trebunia Family" CD, 1994; "African Snow" - Mamadiu Diouf MC, 2000; "Janosik w Sherwood"- Trebunie-Tutki z przyjaciółmi CD, 1997; "Twinkle Brother's Trebunie-Tutki" - przeboje z historycznego spotkania CD, 1997; "Kapela ze Wsi Warszawa" CD i MC, 1998; "Dance! Och Baby! CLASSIC POLO" CD i MC, 1998; "Podniesienie" - Trebunie-Tutki / Michał Kulenty/Krzysztof Ścierański CD, 1998; "Majowe granie" CD, 2002; "Pocztówki" Bogdan Loebl & St. Africa & Incarnation CD, 2006.
www.kamahuk.net

 

Kania Antoni ? Syrbacy

 

Kapała Ula Kapała Ula - urodzona w 1978 we Wrocławiu, absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzeźby Wrocławskiej ASP, z zamiłowania interpretatorka tradycyjnej muzyki irlandzkiej, szkockiej, angielskiej i amerykańskiej. Nie została przyjęta do przedszkola muzycznego z powodu absolutnego braku słuchu i poczucia rytmu. Na szczęście z tą oceną nie zgodzili się rodzice. Ojciec - Jan, grający na gitarze (z którym Ula Kapała występowała w duecie) oraz matka - Zofia. Rodzice zadbali o muzyczną edukację córki. W wieku 12 lat rozpoczęła pod okiem ojca naukę gry na gitarze. Śpiewa natomiast od drugiego roku życia, od początku w dwóch językach (po polsku i angielsku). Obecnie śpiewa prawie wyłącznie po angielsku, bowiem zdecydowała się na wykonywanie piosenek folkowych o rodowodzie celtyckim. Język angielski jest więc naturalną konsekwencją tego wyboru i, jak sama artystka uważa, lepiej niż język polski pasuje do stylistyki wykonywanych utworów. Na początku kariery miała jednak w repertuarze i śpiewane po polsku pieśni autorskie, do tekstów m.in. Światopełka Karpińskiego i inne. Ula Kapała zaistniała na festiwalach poezji śpiewanej. Śpiewała na festiwalach w Szklarskiej Porębie od roku 1991, na Bazunie od roku 1996 (główna nagroda za interpretację, w późniejszych latach jako gość festiwalu) i na Wrzosowisku w Kędzierzynie Koźlu od roku 1996 i w Andrychowie 1997 - zawsze wyróżniona i nagradzana np. na Wrzosowisku w 1996 I miejsce za najlepiej wykonaną piosenkę, w Augustowie "Spotkania z Balladą" (1996) III miejsce. Choć w jej repertuarze znalazły się obecnie przede wszystkim ballady celtyckie i amerykańskie standardy Dylana, Paxtona, Guthriego, nie pojawiała się na folkowych imprezach bo, jak sama mówi, te festiwale nie trafiały na nią. Przełomowy okazał się rok 1998, kiedy wystąpiła, na zaproszenie ? Orkiestry św. Mikołaja w Radomiu na ? Folkowej Majówce (III miejsce) i na Festiwalu Muzyki Celtyckiej w Dowspudzie (? Dowspuda), gdzie pojawiła się z własnym recitalem pierwszego dnia i potem została zaproszona przez irlandzkich gości festiwalu (Timmy McCarthy i Dan Callaghan) do wspólnego występu na scenie. Obaj muzycy potwierdzili, że nie sposób odróżnić interpretację Kapały od stylowych wykonań dobrych autentycznych śpiewaczek z Wysp. Ula Kapała występuje także na festiwalach szantowych, jednakże w repertuarze zdecydowanie folkowym, czasami tylko nawiązującym do folkloru morskiego. Były to m.in. Kubryk (od 2000) w Łodzi, wrocławskie "Shanty nad Odrą", "Shantowisko" w Gdyni, "Rubin" na Jasnej Górze. Od drugiego Festiwalu Muzyki Celtyckiej w ? Dowspudzie koncertowała na wszystkich kolejnych. Występowała początkowo wraz z ojcem, ale od roku 1999 akompaniujący jej zespół powiększył się i istnieje w zmieniającym się składzie. W tym czasie występowała (i nagrywała) z różnymi muzykami byli to: Jan Kapała - gitara akustyczna, gitara basowa; Andrzej Krupski - bodhran; Michał Juszkiewicz - gitara akustyczna, gitara klasyczna, oud; Szymon Białek - gitara akustyczna, mandolina; Monika Jarząbek - skrzypce; Maciej Cierliński - lira korbowa; Bernadetta Czekaj - akordeon, Paweł Grodzki - digeridoo; Tomasz Hałuszkiewicz - dudy; Wiktor Bartczak - gitara, mandolina, flety; Piotr Górski - gitara. Dyskografia: "Minstrel's song" MC, SDM 1997; "Live Minstrels" CD, Minstrel 2000; "Echa Celtyckie" składanka CD, AnyMusic 2002 (Echa Celtyckie); "Echa Celtyckie 2" składanka CD, AnyMusic 2003; "Mary and Soldier" CD, mc? 2007.
www.ula-kapala.art.pl

 

Kapela Brodówzespół nawiązujący do tradycyjnego nurtu muzykowania założony przez małżeństwo Annę i Witolda Brodów w 1994. Anna Broda jest absolwentką (1993) Państwowej Szkoły Muzycznej II st. w Olsztynie w klasie śpiewu; gra na cymbałach, bębnach i śpiewa. Witold Broda studiował na wydziale psychologii Uniwersytetu Warszawskiego (1984-89). W latach 1989-1992 współpracował z ? Teatrem Węgajty jako aktor i muzyk. Gra na skrzypcach, lirze korbowej, bębnach, basach i śpiewa. Oboje w latach 1992 - 1994 współtworzyli ? Bractwo Ubogich, w latach 1996 - 1997 współpracowali z Bochel Theatre w Amsterdamie jako muzycy, a w 2004 założyli zespół ? Dla Róży (istniejący zaledwie pół roku). Swoją twórczość określają zwrotem "duchowa strona tradycji" jednocześnie twierdząc, że bezkrytyczne podejście do ludowości to "wciskanie wieńca laurowego na zawszony łeb". Na repertuar kapeli składają się utwory świeckie i religijne z obszaru Pierwszej Rzeczypospolitej. Jej koncerty są przewodnikiem w kalendarzu polskich świąt i obrzędów. Aby nie uchybić pięknu starodawnych pieśni i partytur muzycy zachowują oryginalne maniery wykonawcze oraz - w przypadku muzyki religijnej - właściwy jej tematyce kontekst. Pamiętają jednak przy tym, że muzyka karmi się indywidualnością jej wykonawców; więc nie tyle cytują, ile opowiadają tę samą, co przed wiekami, historię. Grupa wykonuje polonezy, mazurki, obery. Dominują tu rytmy trójkowe - w średniowieczu uznane za doskonałe - oraz charakterystyczne dla muzyki polskiej rubato. Ponadto gra huculskie kołomyjki i arkany, ukraińskie kozaki i żydowskie frejleksy - muzykę narodów dawnej Rzeczpospolitej. Pieśni nabożne zajmują w repertuarze kapeli szczególne miejsce. Spotyka się tu pieśni rycerstwa, barokowe piety, pieśni lirników, pieśni dziadowskie i ogromną ilość nieskodyfikowanych pieśni ludowych, gdzie ten sam utwór występuje w nieskończonej ilości wariantów. Wśród świeckich pieśni polskich grają utwory wyróżniające się poetyckim kunsztem i wyrafinowanymi melodiami. Znajdują się tu: ballady, pieśni miłosne, obrzędowe - w tym ogromny repertuar weselny, dziadowskie opowieści i rekruckie przyśpiewki. Zespół koncentruje się na pieśniach ze wschodniej i centralnej Polski. W instrumentarium kapeli znajdują się instrumenty z epoki lub zrekonstruowane: cymbały, lira korbowa, basy kaliskie, baraban, bęben obręczowy z brzękadłami. Muzycy uczyli się techniki gry u wiejskich mistrzów. Oprócz koncertów i zabaw, Anna i Witold Brodowie prowadzą też edukacyjne zajęcia muzyczne dla szkół średnich, podstawowych i przedszkoli. Pierwsza płyta grupy otrzymała tytuł ? "Folkowy Fonogram Roku" 2001. Kapela otrzymała też II nagrodę na ? Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" (2004). Kapela dużo koncertuje, grała m.in. na festiwalu "Kraina Mrij" na Ukrainie (2007); Viljandi Parimusmuuska w Estonii (2001), Festiwalu Muzyki Folkowej EBU w Irlandii (2007). W 1999 powstał film o Kapeli pt. "Anatol lubi podróże" w reżyserii D. Gajewskiego. Aktualny skład kapeli: Anna Broda - śpiew, cymbały, bęben; Witold Broda - skrzypce, lira korbowa, basy, śpiew; Adam Strug (? Bractwo Ubogich) - fisharmonia, akordeon śpiew; Jacek Mielcarek - klarnet; Maciej Kaziński - suka biłgorajska, basy; Piotr Zgorzelski (? Jejante; ? Dom Tańca. w Warszawie) - bębny, basy, prowadzenie tańców. Dyskografia: "Pieśni i melodie na rozmaite święta" CD, Kapela Brodów 2001; "Kolędy i inne pieśni" CD, Kapela Brodów 2002.

www.kapelabrodow.com MP3

Z muzyką na co dzień - wywiad

 

Kapela Buki - istniejący w latach 90. XX wieku zespół folkowy inspirujący się głównie polską muzyką tradycyjną. Sięgał też do folkloru bałkańskiego i celtyckiego. W swoich aranżacjach wykorzystywał instrumenty akustyczne. Powstał w 1997 przy Gminnym Ośrodku Kultury w Gościeszowicach. Występował na ? "Mikołajkach Folkowych" (2002), na IV Festiwalu Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja" 2001otrzymał nagrodę specjalną TVP Polonia. Zakończył działalność w 2003. Trzon kapeli tworzyli: Agnieszka Skoczylas - śpiew i skrzypce; Beata Skoczylas - śpiew i flet poprzeczny; Aleksandra Kapiczowska - śpiew i skrzypce; Ewa Wąs - wiolonczela; Robert Wiśniowski - akordeon i śpiew; Piotr Wąs - śpiew i kontrabas; Maciej Borecki - gitara, drumla, bałałajka, instrumenty perkusyjne; Damian Martyniak - bęben, instrumenty perkusyjne; Piotr Semla - konga.

 

Kapela Domu Tańca - tradycyjna kapela utworzona przy Domu Tańca w Warszawie. Istnieje nieprzerwanie od 1995 w rozmaitych składach, towarzysząc najczęściej kapelom wiejskim w czasie zabaw i warsztatów w Warszawie i na Taborach Domu Tańca. Grywali w niej wszyscy adepci muzyki wiejskiej, związani środowiskowo ze SDT. Pierwszym jej liderem i założycielem był multiinstrumentalista Janusz Prusinowski (? Dla Róży, ? Kapela Prusinowskich). Debiutowała w ramach ? Sceny Korzenie klubu Riviera Remont. Jej repertuar jest wypadkową zainteresowań poszczególnych muzyków; głównie mazowiecki i radomski, a także lubelski, wielkopolski, łęczycki, sieradzki i kurpiowski. Grywali lub/i grywają w niej oprócz założyciela: Katarzyna Andrzejowska-de Latour - skrzypce, ksylofon, baraban (? Kapela z Milanówka, ? Pies Szczeka); Antoni Beksiak - bębenek ( Bractwo Ubogich; Dom Tańca w Warszawie); Daniel de Latour - skrzypce, harmonia trzyrzędowa, bębny ( Kapela z Milanówka, Pies Szczeka); Katarzyna Dołęgowska-Urlich - bębny; Agata Harz - śpiew ( Bractwo Ubogich, Kapela Domu Tańca, Księżyc, Pies Szczeka, Wędrowiec); Agata Krawczyk - cymbały, skrzypce (primo voto Adamkiewicz; Werchowyna, Kapela Jeżów, Czarne Motyle); Marek Kuszneruk - bębny ( Kapela z Milanówka); Katarzyna Leżeńska - cymbały, Emilia Okołotowicz - bębny, śpiew ( Kołowrót, Wędrowiec, Dom Tańca w Warszawie); Remigiusz Mazur-Hanaj - skrzypce, basy, bębny ( Bractwo Ubogich, Dom Tańca w Warszawie, Księżyc, Pies Szczeka, Wędrowiec); Bartosz Niedźwiecki - skrzypce, dudy ( Dom Tańca w Warszawie, Rzepczyno Folk Band, Kołowrót, Wędrowiec); Piotr Piszczatowski - akordeon, baraban (Kapela Jeżów); Katarzyna Szurman - harmonia trzyrzędowa, skrzypce, śpiew ( Kapela ze Wsi Warszawa, Czarne Motyle); Piotr Zgorzelski - basy, bębny ( Jejante; Dom Tańca w Warszawie).

 

Kapela do Szymanowskiego, Weronika Grozdew i Kapela do Szymanowskiego - powstała w 2007 w Warszawie, debiutowała na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja". Repertuar stanowią Pieśni Kurpiowskie Karola Szymanowskiego zaaranżowane na instrumenty ludowe i białe głosy. Wykonawcy zaczerpnęli z dwóch źródeł polskiej kultury muzycznej: z tradycji ludowej - sięgając po specyficzne ludowe instrumenty oraz stosując śpiew, charakteryzujący pieśni Kurpiów i z tradycji twórczości kompozytorskiej wykorzystując zapis nutowy oryginalnych kompozycji Karola Szymanowskiego. Członkowie Kapeli to muzycy od dawna udzielający się w zespołach, grających muzykę inspirowaną elementami różnych tradycji muzycznych (min. ? Sarakina, ? Swoją Drogą, ? Zespół Polski, ? Kapela Ze Wsi Warszawa, ? Yerba Mater, ? Village Kollektiv). Doświadczenia muzyczne zdobywali zarówno w szkołach muzycznych, jak i podczas indywidualnych spotkań z wykonawcami ludowymi oraz przesłuchując liczne archiwalne nagrania muzyki tradycyjnej. Na X Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" Kapela otrzymała II nagrodę. Skład zespołu: Weronika Grozdew-Kołacińska (? Sarakina, ? Village Kollektiv) - śpiew, kierownictwo artystyczne, Magdalena Sobczak-Kotnarowska (? Kapela ze Wsi Warszawa, ? Swoją Drogą, ? Village Kollektiv) - cymbały, śpiew; Sylwia Świątkowska (? Kapela ze Wsi Warszawa, ? Stilo, ? Village Kollektiv) - suka, śpiew; Bartłomiej Pałyga (? Masala, ? Village Kollettiv, ? Yerba Mater) - basetla, śpiew alikwotowy.

 

Kapela Drewutnia - lubelski zespół inspirujący się polską i słowiańską muzyką tradycyjną. Powstał w 1998, zaś przedtem większość członków Drewutni wykonywała szanty w zespole Rykersi. Kapela początkowo czerpała inspiracje z muzyki pogranicza polsko-ukraińskiego oraz Łemkowszczyzny, stopniowo wprowadzając do repertuaru pieśni polskie. Specyfiką zespołu jest łączenie tradycyjnego słowiańskiego folkloru z nowymi brzmieniami i własnym opracowaniem. Drewutnia wykorzystuje wyłącznie instrumenty akustyczne: irlandzkie whistles, staropolską sukę biłgorajską, południowo-amerykańskie reco - reco, czy mongolski toushpulur, mandolinę, skrzypce, tamburyn i inne, wykorzystywane w muzyce regionów, z których kultury czerpią inspiracje - ukraińska sopiłka, huculski bęben, rosyjska wołynka czy bałałajki. Oprócz koncertów formacja prowadzi zajęcia umuzykalniające dla dzieci, zabawy rycerskie i folkowe, od 2003 współpracuje z grupą taneczną prezentującą ludowe tańce polskie i słowiańskie. Do najważniejszych sukcesów Drewutni należą: Grand Prix na Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie (2003) oraz III miejsce na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja" (2000). W obecnej chwili Kapela przygotowuje się do nagrania płyty koncertowej. W kapeli występowali: Ewelina Graban; Mirosław Dutka (? Orkiestra św. Mikołaja), Jan Dzwonkowski, Mikołaj Czarkowski, Sebastian Fit. Aktualny skład zespołu: Konrad Jarski - akordeon, śpiew, Anna Różycka - skrzypce, suka biłgorajska; śpiew; Piotr Ziółek - bęben, instrumenty perkusyjne, śpiew; Dariusz Mikułowski - bałałajka, śpiew; Olga Kuszpyt - śpiew; Piotr Chyła-Goniewicz - realizator dźwięku zespołu, śpiew; Piotr Michalski - sopiłki, dudy, śpiew; Krzysztof Butryn - kontrabas (? Młodzi Janowiacy); Mariusz Wołkowicz - instrumenty strunowe, śpiew: Dyskografia: "Hetaj, heta" MC, Kapela Drewutnia 1998; "Hojaja Szuhaja" MC i CD, Kapela Drewutnia 1999; "I uod sie i do sie" CD, Kapela Drewutnia 2001; "Dźwięki ze stajenki" CD, Kapela Drewutnia 2002; "Hej wiśta" CD, Kapela Drewutnia 2004.
www.drewutnia.skulski.pl

 

Gardzienice - grupa powstała jesienią 1997 roku podczas lubelskich ? "Mikołajków Folkowych", gdzie członkowie zespołu pojawili się w charakterze widzów. Wprawdzie festiwal nie pociągnął za sobą natychmiastowych skutków artystycznych, ale grupa właśnie od niego zwykła liczyć swą historię. Występy licznych festiwalowych zespołów spowodowały spontaniczną wymianę zdań na temat "autentyzmu" w sztuce i ponieważ grono przyjaciół miało na ten temat podobne zapatrywania postanowiono dalej już nie dyskutować, a eksperymentować artystycznie. Początkowo w repertuarze Kapeli Kaptoszki pojawiły się tematy słowackie i polskie. W miarę zdobywania doświadczeń te drugie zdobyły znaczną przewagę. Sami artyści teraz chętnie przyznawali się do czerpania z polskiej tradycji, muzyki różnych regionów z uwypukleniem wszakże tradycji własnego regionu. Starali się odnaleźć piękno już zanikające, egzotyczny świat kozienickiej wsi (wszyscy członkowie zespołu urodzili się w Kozienicach), tamtejsze zwyczaje i obrzędy. Debiut zespołu przypadł na ? "Folkową Majówkę" w Radomiu (1998), ale największy sukces przyniósł powrót do Lublina na ? "Mikołajki Folkowe" (1998) i wyróżnienie w konkursie Scena Otwarta oraz przyznany przez czasopismo "Machina" Drewniany Mikrofon za udany eksperyment folkowy. W następnym roku formacja została zakwalifikowana do konkursu II Festiwalu Muzyki Folkowej ? "Nowa Tradycja" jako jeden z niewielu zespołów złożony z muzyków-amatorów. Kapela przekształciła się w trio (Krzak - skrzypce, Kozak - bęben obręczowy, Wojtasik - basy, akordeon) w roku 2000 i w takowym składzie występowała kilkukrotnie podczas warszawskiej ? "Muzyki w Muzeum", by zakończyć swój żywot wraz z emigracją zarobkową części członków zespołu w 2001 roku. Największy hit zespołu - "W boru kalinka" został nagrany w 2005 roku przez ? Kapelę ze Wsi Warszawa na płycie "Wykorzenienie" (7 tygodni na liście 30ton). Zespół tworzyli: Wojciech Krzak (? Kapela ze Wsi Warszawa, incarNations), Robert Wojtasik, Marcin Kozak (? Kapela ze Wsi Warszawa), Katarzyna Jaworska, Dominik Skawiński, Dariusz Stępień, Agnieszka Zwęglińska, Mariusz Maciąg, Piotr Rutkowski.

 

Kapela Kozby, Kapela Stefana Kozby - grupa wykonująca muzykę wiejską in crudo. Została założona w 1999 przez członków Stowarzyszenia ? Dom Tańca w Warszawie. Jej oś stanowili Katarzyna Szurman (? Kapela Domu Tańca, ? Kapela ze Wsi Warszawa, ? Czarne Motyle) - skrzypce, śpiew i Bartosz Niedźwiecki (? Rzepczyno Folk Band, ? Kapela Niedźwieckich, ? Kapela Domu Tańca, ? Kołowrót, ? Wędrowiec) - dudy. W 2000 grupa otrzymała II nagrodę na Festiwalu Muzyki Folkowej ? "Nowa Tradycja". Na tym festiwalu do dwójki muzyków dołączyli jeszcze Piotr Zgorzelski (? Jejante, ? Dom Tańca w Warszawie, ? Kapela Domu Tańca) - basy i Remigiusz Hanaj (? Dom Tańca) - bęben. Wkrótce potem zespół zakończył działalność. Dyskografia: "Nowa Tradycja" CD, Polskie Radio 2001. Kapela Łem - formacja działająca w ramach ? Orkiestry św. Mikołaja i przygotowująca się do występów w zespole scenicznym. Powstała w 1994 i grała na tradycyjnych instrumentach muzykę łemkowską oraz utwory z terenów Karpat. Nie była tylko miejscem szkolenia warsztatu muzycznego, kreowała osobną wartość, jaką stanowił jej repertuar zaaranżowany zgodnie z lokalną tradycją. Poszukiwała innych form prezentacji niż koncerty tworząc sytuacje muzyczne bardziej bezpośrednie i kameralne - tzw. próby otwarte (pierwsza w kwietniu 1995). Członkowie kapeli wędrowali z instrumentami po Beskidzie Niskim i Bieszczadach, przynosząc z powrotem muzykę do miejsc, w których się zrodziła. Debiutem telewizyjnym Kapeli Łem był reportaż "Zapomniany gościniec" TV Kraków 1994. Jej członkowie brali udział w nagraniach płyty Orkiestry św. Mikołaja "Kraina Bojnów" (AA Nicolaus 1996). Nagrania magnetofonowe z prób otwartych zostały zebrane na nieoficjalnej płycie CDR "Kapela Lem Live", dystrybuowanej w środowisku ? Orkiestry św. Mikołaja. Kapela zakończyła działalność w 1998 roku.

 

Kapela Niedźwieckich Kapela Niedźwieckich - grupa grająca dawną muzykę wsi centralnej Polski (zwłaszcza Mazowsza Skierniewickiego) oraz z Wielkopolski związana z ? Domem Tańca w Warszawie. Założona w ..... Jej członkowie grają na instrumentach wchodzących niegdyś w skład autentycznych wiejskich kapel (skrzypce, basetla, baraban, bębenek), nie przetwarzając i nie urozmaicając tej muzyki. Dbają o wierny przekaz melodii towarzyszących dawniej obrzędowi weselnemu i wielu dorocznym zwyczajom oraz wszelkiego rodzaju zabawom tanecznym. Ich repertuar obejmuje oberki, mazurki, polki, marsze, chodzone, owczarki, krzyżoki, pieśni obrzędowe i powszechne oraz przyśpiewki. Fascynuje ich zwłaszcza nastrój starych melodii obrzędowych, opartych na dawnych skalach muzycznych. Pracują również nad rekonstrukcją brzmienia dudziarskiej kapeli mazowieckiej, która nie przetrwała do naszych czasów. W skład Kapeli wchodzą: Emilia Okołotowicz (ur. 1978) (? Kołowrót, ? Wędrowiec, ? Dom Tańca w Warszawie, ? Kapela Domu Tańca) - bębnistka, basistka, tancerka wraz z Piotrem Zgorzelskim (? Jejante, ? DomTańca w Warszawie, ? Kapela Domu Tańca) prowadzi warsztaty tradycyjnych tańców polskiej wsi, absolwentka etnologii na UW; Ewa Niedźwiecka - basetla oraz Bartosz Niedźwiecki (ur. 1975) (? Rzepczyno Folk Band, ? Kapela Niedźwieckich, ? Kapela Domu Tańca, ? Kołowrót, ?Wędrowiec) - skrzypek i dudziarz. Niedźwiecki należy do młodego pokolenia zafascynowanego muzyką tradycyjną i odkrywającego ją na nowo. Pochodzi z rodziny mającej wielopokoleniowe tradycje muzyczne; jego ojciec, obaj dziadkowie i pradziadek byli wiejskimi muzykantami. Gra na skrzypcach, mazankach, polskich dudach i basetli. Jest samoukiem. Jego repertuar to muzyka taneczna i obrzędowa z Mazowsza Rawskiego, Skierniewickiego i Łowickiego. Specyficzna rytmika, intonacja i brzmienie jego gry to styl wywodzący się ze współtowarzyszenia basów w kapeli. Gra głównie w technice "na jednych strunach" nie stroniąc od techniki wykorzystującej harmonizację - "na dwóch strunach". Jego wykonawstwo charakteryzuje bogata ornamentyka i żywiołowa ekspresja skłaniająca się ku transowi. Główna działalność Bartosza Niedźwieckiego to rekonstrukcja muzyki wiejskiej. W tym projekcie współpracuje ze śpiewaczką i bębnistką Emilią Okołotowicz oraz z żoną Ewą, która towarzyszy kapeli na basach. Niedźwiecki współpracuje z Instytutem Sztuki PAN. Pracuje nad podręcznikiem do nauki gry na polskich skrzypcach ludowych.

 

Kapela Pieczarków, Kapela - góralski zespół z Żywiecczyzny z pogranicza folku, rocka i popu założony w 1992 przez braci Pawła i Rafała Pieczarków. W 2000 zmienił nazwę na Kapela Pieczarków. Gra muzykę tradycyjną połączoną z sekcją rockową (gitarą basową i perkusją). Wypłynął w czasie medialnej mody na folk, kiedy triumfy święciła ? Golec Uorkiestra i ? Brathanki. W maju 1999 zespół wydał płytę "Wina nalej", która zyskała status złotej płyty. Miesiąc później wystąpił na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w koncercie "Debiuty". Po tym występie Kapela otrzymała wiele propozycji koncertowych m.in. na "Przystanku Woodstock" (1999), Festiwalu Polskiej Piosenki - "Dzień Folkowy" (2000), na Festiwalu w Sopocie w koncercie "Muzyka Świata" (2000) i organizowanej przez FMF FM (patrona medialnego płyt) serii koncertów "Inwazja Mocy" (2000). W tych latach wielokrotnie gościł też w telewizji i na antenie wielu rozgłośni radiowych jako "power play". Wydana w 2000 płyta "Moja Miła" otrzymała nominację do nagrody "Fryderyk" w kategorii "Album Roku". W grudniu 2001 zespół pożegnał skrzypka Kapeli Pieczarków - Marka "Maję" Łabunowicza, który tragicznie zginął pod lawiną niosąc pomoc turystom w Zakopanem. W 2002 do instrumentarium Kapeli dołączyła heligonka. Po kilku latach popularności, obecnie formacja znajduje się na marginesie życia muzycznego. Aktualny skład zespołu: Paweł Pieczarka - gitara, śpiew; Rafał Pieczarka - bębny, instrumenty perkusyjne, gitara, śpiew; Wojciech Piela - instrumenty klawiszowe; Krzysztof Zubek - skrzypce; Krzysztof Czech - skrzypce; Roman Capek - heligonka. Dyskografia: Kapela "Wina nalej" CD, Silverton 1999, Kapela "Moja Miła" CD, Silverton 2000, Kapela Pieczarków "Pieczarkowe Kolędy" CD, Silverton 2000; Kapela Pieczarków "Sezon na pieczarki" CD, Silverton 2002.
www.kapela-pieczarkow.pl

 

Kapela Ze Wsi Warszawa - jeden z najciekawszych zespołów etnofolkowych w kraju. Jeden z niewielu, który odnosi sukcesy również zagranicą. Istnieje od 1997. Został założony przez Macieja Szajkowskiego (Antidotum, ? Bractwo Wianki Samagri, ? Yuva Shakti, ? Masala Sound System, ? Village Kollectiv) oraz Annę Jakubowską-Mamińską (? Yerba Mater) i Małgorzatę Śmiech (Inna Polska). Początkowo nosił nazwę Kapela ze Wsi. Pierwsze inspiracje i dokonania związane są z Magazynem "Nowa Wieś" i redaktorem Kazimierzem Długoszem. Zespół specjalizuje się w awangardowych interpretacjach tradycyjnej muzyki ludowej. Wykorzystuje ludowe instrumenty archaiczne i tzw. biały głos. Dużą rolę w repertuarze Kapeli odgrywa rytm, transowość, minimalizm a także poszukiwanie nowych wartości w muzyce ludowej, nadawanie jej uniwersalnego wymiaru, otwarcie na eksperymenty i współpraca z muzykami z innych scen (m.in. Mario Activator - Joint Venture Sound System, DJ Feel X - Kaliber 44 - Mad Crew, Masala, Piotr Korzeniowski - Daab). Grupa czerpie inspiracje przede wszystkim z muzyki Mazowsza i Kurpi, sięgając często w swych aranżacjach po melodie o rytmie trójmiarowym. Tradycyjne motywy osadzone są jednak w stylistyce muzyki współczesnej oraz oryginalnym, autorskim opracowaniu. W 1997 zespół zdobył III nagrodę na "Scenie Otwartej" ? "Mikołajków Folkowych" oraz nagrodę ? Orkiestry św. Mikołaja a w następnym roku zadebiutował płytą "Hop Sa Sa" wyprodukowaną przez ? Włodzimierza Kleszcza. Album został uznany przez słuchaczy Trójki za najlepsze wydawnictwo folkowe 1998. Również w tym roku grupa zdobyła II nagrodę oraz nagrodę publiczności na Festiwalu Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja" oraz III miejsce w konkursie na najlepszą płytę folkową w Polsce. W 2000 Kapela reprezentowała Polskę na X Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Etnicznej "Tranz&Fest" w Rudolstadt w Niemczech. W 2001 ukazał się album "Wiosna Ludu", nagrodzony Grand Prix na festiwalu International Competition of Folk Music Recordings za najlepsze nagranie muzyki folk przyznawane przez Europejską Unię Radiową (2003). W 2002 część muzyków Kapeli: Maciej Szajkowski, Magdalena Sobczak, Sylwia Świątkowska i Rafał Kołaciński (? Masala) zawiązało ? Village Kollectiv - grupę łączącą tematy tradycyjne z elektroniką. Rok 2004 przyniósł dla Kapeli ze Wsi Warszawa kolejne osiągnięcie - nagrodę Awards for World Music w kategorii "Newcomer", przyznawaną przez Radio BBC 3. Zespół rozpoczął współpracę z niemiecką firmą Jaro - koncertując nieprzerwanie przez kolejne lata w ponad 30. krajach świata, 4. kontynentach, odwiedzając znakomite festiwale i kluby muzyczne (min. Ronnie Scotts, Queen Elizabeth Hall, Kennedy Center, Womad, Womex, Roskilde, Sfinks, Siget). W 2005 ukazała się trzecia płyta zespołu - "Wykorzenienie" uznana przez niemiecki miesięcznik "Stereo" za jedną z trzech najlepszych płyt tego roku w kategorii "muzyka zagraniczna". Album został nagrodzony "Fryderykiem" za najlepszy album folkowy roku 2006 oraz znalazł się w finałowej 10 albumów nominowanych do nagrody amerykańskiego przemysłu muzycznego - Grammy. Sukcesem zaowocowała również współpraca z Jackiem Wallem, kalifornijskim kompozytorem, dla którego zespół zrealizował muzykę do gry komputerowej "Myst IV". W lutym 2007 telewizja BBC nakręciła film dokumentalny, pt. "Kapela ze Wsi Warszawa w podróży". Również w tym czasie zespół nagrał muzykę do japońskiej mangi, której premiera odbyła w się w Tokio w październiku 2007. W maju 2007 grupa otrzymała dwie statuetki "Machinera" 2007 przyznawane przez miesięcznik "Machina", w kategoriach "zespół roku" i "sukces zagraniczny". W 2008 zespół ma w planach nagranie nowej, autorskiej płyty "Infinity" - materiał opracowany przez członków zespołu - Maję Kleszcz i Wojtka Krzaka - od 2007 tworzących również muzyczny projekt - "incarNations", współpracujący z muzykami z Polski i świata (m.in. Bogdan Loebl, Bacaye Aw, Mamadou Diouf, 5'NIZZA, Hedningarna). Od 2001 Kapela patronuje cyklicznej imprezie ? "Muzyka w Muzeum", odbywającej się w warszawskim Muzeum Etnograficznym, której założeniem jest promocja i popularyzacja muzyki etnofolkowej. W Kapeli grali: Anna Jakubowska-Mamińska - suka biłgorajska, śpiew, (? Yerba Mater) Małgorzata Śmiech - skrzypce śpiew (Inna Polska), Katarzyna Szurman - śpiew, skrzypce, fidel płocka (? Kapela Domu Tańca; Czarne Motyle; Ksenia Malec - basy, wiolonczela, śpiew; Wiktoria Długosz - akordeon śpiew; Marcin Kozak (? Kaptoszki) - baraban tabla; Obecny skład zespołu: Maja Kleszcz - wiolonczela, basetla, śpiew; Magdalena Sobczak-Kotnarowska (? Dzieci Piły, ? Swoją Drogą, ? Village Collectiv) - cymbały, śpiew; Sylwia Świątkowska - skrzypce, fidel płocka (? Stilo; ? Village Collectiv) - śpiew; Wojciech Krzak (? Kaptoszki) - skrzypce, lira korbowa, drumla; Piotr Gliński - baraban, ksylofon; Maciej Szajkowski (Antidotum, ? Bractwo Wianki Samagri, ?Yuva Shakti, ? Masala Sound System, ? Village Kollectiv) - bęben obręczowy, instrumenty perkusyjne. Dyskografia: Kapela ze Wsi Warszawa "Hop Sa Sa" CD, Kamahuk 1998; Kapela ze Wsi Warszawa "Wiosna Ludu" CD, Orange World 2002; Kapela ze Wsi Warszawa "Wykorzenienie" ("Uprooting") CD, Jaro Medien 2004, Metal Mind 2005; "Indestructible Balkan Beats" CD, Manteca 2005 ("Joint Venture In The Village"); "Polish Spirit" CD, Jaro 2005, ("Polka z Sieradzkiego", "Lament", "Do Ciebie Kasiuniu", "Mateusz", "Jechali Baby"); "Nu Europe" CD, EMI 2005 ("Niołam kochanecka"); "Life in the Woods" CD, Folkwoods 2004 ("Żurawie"); "Awards for World Music 2004" CD, Manteca 2004 ("Do Ciebie Kasiuniu"); "ROOTS" CD, FolkRoots 2003 ("Do Ciebie Kasiuniu"); "Weltnacht Festival 2003" CD, OWL 0 2003 ("Do Ciebie Kasiuniu"); Activator Mario Dziurex - "Remixy" CD, Home Appiance 2003 ("Joint Venture Inna Village"); "Music From The EBU World Music Workshop" CD, EBU/Radio Netherlands 2002 ("Do Ciebie Kasiuniu"); "Strictly mundial 2001" CD, Europan Forum of Worldwide Music Festivals 2001 ("Śtyry Konie"); "Czas na Polish Chaz" CD, Polishjazz.com 2001 ("Polka FolkIsDead"); "Nowa Tradycja" CD, Polskie Radio 2001 ("Na Strykowskim Polu"); "Pofolkuj sobie" CD, Polskie Radio 2000, ("Śtyry konie"); "Tanz & Folk Fest" CD, Heideck 2000 ("Ważyła baba lebiodę"); "Czas folku" CD, Czas Kultury 2000 ("Kajzer Majzer"); "Travellin' Companion - A Musical Journey To Poland" CD, Weltwunder Rec 1999 ("Ja do Ciebzie"); "36 Sopot Festiwal'99 - Muzyczne Drogi Europy" CD, TVP SA 1999 ("Śtyry konie")

www.kzww.pl MP3 CLIP CLIP

Czy sukces sukcesu Kapeli ze Wsi Warszawa? - sonda
Kapela ze Wsi Warszawa w S-1 - relacja
Można się nie bać - wywiad

 

Kapela z Milanówka - zespół powstał przy warszawskim Domu Tańca (? Dom Tańca Warszawa), założony w 1998 przez Katarzynę Andrzejowską-de Latour (? Kapela Domu Tańca, ? Dom Tańca w Warszawie, ? Pies Szczeka) - skrzypce, ksylofon 4-rzędowy, śpiew i Daniela de Latour (? Kapela Domu Tańca, ? Dom Tańca w Warszawie ? Pies Szczeka) - harmonia 3-rzędowa pedałowa, skrzypce, basy. Andrzejowska posiada wyższe wykształcenie muzyczne ze specjalnością prowadzenie zespołów wokalnych, de Latour z wykształcenia jest plastykiem - twórcą komiksów, ilustracji do książek i czasopism. Nazwa Kapela z Milanówka pojawiła się przy okazji udziału w Festiwalu ? "Nowa Tradycja" (1999). Na repertuar Kapeli składa się wiejska muzyka taneczna XX wieku: przede wszystkim oberki i polki z Polski centralnej, głównie z rejonu Przysuchy (radomskie) oraz muzyka z okolic Maciejowic Kościuszkowskich (siedleckie). Zespół gra też przedwojenne tanga, fokstroty i walce w wersji zapożyczonej od wiejskich kapel weselnych. Technika śpiewu i pieśni w Kapeli z Milanówka pochodzi od radomskich i siedleckich śpiewaczek wiejskich. Kapela często pojawia się i gra na zabawach, na warsztatach tanecznych oraz na potańcówkach, weselach i imprezach kulturalnych. Dwukrotnie była nagradzana na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja": w 1999 otrzymała wyróżnienie, a w 2004 grając z bębnistą Markiem Kusznerukiem zdobyła Nagrodę Prezydenta. Wzięli także udział w "Konkursie na rozciąganie harmonii" (2006) organizowanym w Grodzisku Mazowieckim przez Antoniego Kanię (? Syrbacy) - II nagroda.
www.delatour.art.pl

 

Kapela Ziele - formacja założona w 2006 przez Leszka Kozicza w Zbąszyniu. Jej repertuar inspirowany jest polskim folklorem muzycznym, głównie z Wielkopolski. Zadebiutowała na ? "Nowej Tradycji" 2006, na której Adam Kaiser zdobył "Złote Gęśle". W czerwcu 2006 do grupy dołączył Piotr Białecki. Również w 2006 Kapela wystąpiła na "Scenie Otwartej" ? "Mikołajków Folkowych" zdobywając wyróżnienie i nagrodę publiczności. W następnym roku na X Festiwalu ? "Nowa Tradycja"2007 grupa otrzymała III nagrodę i nagrodę publiczności. Skład: Piotr Strugała - akordeon; Adam Kaiser - kozioł ślubny, kozioł weselny; Marzena Pawłowska - śpiew; Martyna Żurek - śpiew; Jacek Pawłowski - skrzypce; Radosław Urbaniec - bębny elektroniczne; Leszek Kozicz - baraban, djembe; Piotr Białek - gitara basowa.
www.kapelaziele.pl

 

Karpatia - poznański zespół wykonujący muzykę Karpat, gra tradycyjną muzykę Rumunii, Mołdawii, Węgier, Słowacji i Polski. Istnieje od 1999. W wykonaniu kapeli można usłyszeć mołdawskie i rumuńskie hory, syrby, doiny, węgierskie verbunki, słowackie czardasze i polki oraz nuty polskie. Kapela jest laureatem Grand Prix - Nagroda Prezesa Polskiego Radia X Festiwalu Folkowego Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja" (2007). Na tym festiwalu "Złote gęśle" - nagrodę specjalną ufundowaną przez Telewizję Polonia otrzymał Bartłomiej Marduła. Karpatia zdobyła również II nagrodę na Festiwalu Piosenki Górskiej i Folkowej "VII Wielka Majówka Tatrzańska" (Zakopane 2007) oraz dwukrotnie II nagrodę na MFML ? "Mikołajki Folkowe" (w 2004 i 2005). Grupę tworzą: Tomasz Drabina - akordeon, śpiew (wykonuje repertuar muzyki francuskiej w stylu "musette", komponuje, fascynuje się muzyką ludów karpackich, jazzem i muzyką latynoamerykańską; jest inicjatorem autorskiej grupy "Przed Czy Po"; absolwent Akademii Muzycznej w klasie akordeonu; laureat konkursów i festiwali akordeonowych; stypendysta Ministra Kultury i Sztuki; współpracował z Filharmonią Poznańską; 1998 - 2003 aktor poznańskiego Teatru "Strefa Ciszy"); Dumitru Harea - fletnia Pana, piszczałki, okaryna (pochodzi z Mołdawii, absolwent klasy fletni Pana konserwatorium w Kiszyniowie; współpracuje z poznańskim Muzeum Instrumentów Muzycznych); Patrycja Napierała - cajon, darabuka, bodhran, instrumenty perkusyjne (studentka Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu: przygodę z muzyką zaczęła w Swarzędzkiej Orkiestrze Flażoletowej, obecnie współpracuje z zespołem Danar grającym muzykę celtycką z elementami jazzu); Bartłomiej Marduła - skrzypce, altówka, śpiew (muzyką ludową interesował się od dzieciństwa, gra w kilku kapelach z Podhala. Jego drugą pasją jest budowanie instrumentów - gra na skrzypcach i altówkach własnego autorstwa; obecnie jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu na wydziale lutnictwa artystycznego); Stanisław Bafia - kontrabas, śpiew (urodzony w Zakopanem, obecnie student Akademii Muzycznej w Poznaniu na wydziale lutnictwa artystycznego; oprócz działalności w zespole "Karpatia" członek zespołu "Przed Czy Po" oraz kilku składów góralskich z Podhala, z którymi wykonuje muzykę tradycyjną).
www.karpatia.art.pl

 

Karpaty Magiczne ? Projekt Karpaty Magiczne

 

Kędziorek Piotr - etnolog, pracownik ? Radiowego Centrum Kultury Ludowej od 1994, od połowy 2007 kierownik RCKL. Jest autorem audycji poświęconych polskiej i egzotycznej kulturze tradycyjnej, tematyce antropologicznej, a także Polakom zamieszkałym na obczyźnie. Organizował i uczestniczył w wyprawach pracowników RCKL na Ukrainę, do Rumunii, Kazachstanu i Gruzji śladami tamtejszej Polonii.
www.polskieradio.pl/rckl

 

Kiełbusiewicz Anna - wokalistka i gitarzystka obdarzona ekspresyjnym głosem i charyzmatyczną osobowością, solistka Orkiestry św. Mikołaja. Urodzona 2.02.1974 w Świerklańcu koło Tarnowskich Gór, zmarła 21.12.2003. Wychowywała się i związała uczuciowo ze Śląskiem, którego stare pieśni miała głównie w swym repertuarze solowym. Działalność muzyczną rozpoczęła w klubie "Piwnica pod Farom" przy Kościele NMP Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach. Wykonywała wtedy pieśni religijne oraz poezję śpiewaną. Właśnie śpiewając poezję wygrała w czerwcu 1994 Festiwal Sztuki Pierwszej w Tarnowskich Górach. Dzięki temu występowi poznała wielu ludzi, którzy towarzyszyli jej przez całą karierę muzyczną. Na Festiwalu Mikołajki Folkowe w 1996, występując solo z repertuarem pieśni śląskich zdobyła pierwszą nagrodę. Korzystała m.in. ze zbiorów Juliusza Rogera, Józefa Lompy, Adolfa Dygacza. Talent i temperament sprawiły, że przy skromnym akompaniamencie gitary utwory pierwotnie surowe, zaśpiewane przez nią nabierały całkowicie nowej energii. Pieśni uzyskały charakterystyczny klimat, nietypowe melizmaty, często nową melodię i rytm. W 1998 została solistką Orkiestry św. Mikołaja. Była współautorką dwóch ostatnich płyt Orkiestry św. Mikołaja "Z dawna dawnego" i "Jeden koncert". W 2000 założyła zespół "Ania z Zielonego Wzgórza", w którym rozwijała swe zainteresowania pieśniami śląskimi. Grupa prezentowała akustyczną muzykę, będącą fuzją folku, jazzu i ballady. Zespół ten zdobył I nagrodę na Festiwalu Nowa Tradycja 2001 organizowanym przez Polskie Radio. We wrześniu 2001 zespół zarejestrował materiał na debiutancką płytę, która ukazał się kilka dni po śmierci artystki. Anna Kiełbusiewicz otrzymała wiele nagród indywidualnych: Nagroda Specjalna na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" (1998), I nagroda na festiwalu "Eurofolk" w Częstochowie (1998), III nagroda na Folkowej Majówka w Radomiu, laureatka IV i V Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Artystycznej w Rybniku (2000, 2001), wyróżnienie na 36 Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie (2000), a także z zespołem Ania z Zielonego Wzgórza - I nagroda - XXIII Ogólnopolski Przegląd Piosenki Turystycznej "Pios Tur Gorol Song`2001" i Wyróżnienie na Masovia Folk Festiwal w Giżycku (2001). Anna Kiełbusiewicz również malowała, głównie farbami witrażowymi na szkle. Inspirowała się sztuką ludową, przemysłowym krajobrazem Śląska. Z czasem odeszła od rzeczywistości przedmiotowej w abstrakcyjną krainę swojej wyobraźni. Jej obraz pt. "Poleciał" został wyróżniony w pierwszej edycji ogólnopolskiego konkursu "Obraz Roku 2001", organizowanego przez redakcję czasopisma "Art&Bizness". Międzynarodowe jury, złożone ze światowej sławy krytyków sztuki spośród ponad 1200 nadesłanych prac wyróżniło 100 obrazów, które zostały wyeksponowane w muzeum pałacu Królikarnia w Warszawie. Dyskografia: Orkiestra św. Mikołaja "Z dawna dawnego" CD, Nicolaus 2000; Orkiestra św. Mikołaja "Jeden koncert" CD, Nicolaus 2002; "Folkowa Planeta" CD, UMCS 2002 ("Kołomyjka Jarocińska", "Malinowa Konopielka", "Za pańską stodołą", "Missisipi", "Mój wianeczku"); "Ania z Zielonego Wzgórza" CD, Konador 2003; Anna Kiełbusiewicz "Piosenki" CD, UMCS 2004; Orkiestra św. Mikołaja "Stara muzyka" CD, Ferment 2007 ("Baranki", "Bez kochania", "Kołomyjka Jarocińska", "Malinowa Konopielka", "Przyszła z Polski nowina", Ballada o św. Mikołaju").
www.azzw,com

 

King Stones, the - polski zespół szantowy i folkowy. Powstał w 1989 z inicjatywy uczniów wrocławskiego Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych. Pierwszy skład: Piotr Lasko (akordeon, concertina, flażolety, śpiew), Damian Leszczyński (gitara, mandolina, śpiew), Bartosz Jakubicki (harmonijka, flażolety, śpiew), Wojciech Hercuń (flety, flażolety, obój, śpiew), Witold Kilijański (gitara, śpiew), Mirosław Fiszer (skrzypce, śpiew). Zespół był pierwszą w Polsce grupą folkową, która starała się grać i upowszechniać ludową muzykę z Bretanii używając tradycyjnych instrumentów i wykonując własne aranżacje oryginalnych, bretońskich utworów z polskimi przekładami tekstów głównie autorstwa Leszczyńskiego. W początkowym okresie zespół skupił się na repertuarze związanym z tradycyjną pieśnią żeglarską, w późniejszym okresie jednak zaczął eksperymentować z utworami niezwiązanymi z morzem, głównie instrumentalnymi. Zespół występował na wielu polskich festiwalach szantowych i folkowych, był też wielokrotnie nagradzany (m.in. na festiwalach "Shanties", "Wiatrak", "Kubryk"). W 1992 zmienił się skład, odeszli Hercuń i Kilijański, a dołączyli Adam Fyda (flety, flażolety, dudy) i Andrzej Wiciński (instrumenty perkusyjne, śpiew). Zespół rozpadł się w 1993. Członkowie kontynuowali rozmaitą działalność muzyczną w takich grupach, jak ? Breizh, Pint O'Dew, Coll, Delikatesy, ? Bal Kuzest, Cztery Refy. Dyskografia: The King Stones "2" MC, OkiS Wrocław 1991; The King Stones "Le Liya" MC, OkiS Wrocław 1993.

 

Kinior Future Sound ?Trebunie Tutki

 

Kleszczcz Włodzimierz - urodzony 7.07.1949 w Lublinie "Góral", od 1995 z nadania "Tutka" (? Trebunie Tutki), z bogatym bagażem doświadczeń publicystycznych i artystycznych. Zaliczyć do nich należy: pracę w radiu i telewizji, cykle artykułów w czasopismach muzycznych, kierowanie festiwalami, kreowanie wizerunków artystycznych i opracowanie repertuaru płyt i koncertów (zarówno pod względem muzycznym, jak literackim i scenicznym), autor tekstów piosenek i scenariuszy. Od 1994 jest pracownikiem ? Radiowego Centrum Kultury Ludowej PR i producentem w autorskim wydawnictwie ? Kamahuk. Jego zawodowe zainteresowania kierują się w stronę muzyki pan-afrykańskiej, world music, polskiej "muzyki świata" tzw. "muzyki ducha". Do jego najważniejszych osiągnięć zawodowych należy zaliczyć festiwale i koncerty - współtworzenie festiwalu "Reggae Pod Strzechą" i jego kierownictwo artystyczne do 1988; "Reggae Is King" 1985 Poznań; "Róbrege '88"; autorski festiwal "Solidarność Anti-Apartheid" 13.12.1989 w Hali Stoczni Gdańskiej z KK NSZZ "Solidarność"; współtworzenie scenerii koncertu world music "Muzyczne Drogi Europy" Sopot '99. Ponadto wydaje autorskie płyty - wg własnego projektu producenckiego: (18 albumów) w tym 8 kompaktów z Trebuniami-Tutkami, Twinkle Brothers i On U Sound Adriana Sherwooda. Płyta "Higher Heights" Twinkle Inna Polish Style została pierwszą płytą miesiąca reggae VOX III/93 i płytą WOMEX '94, pozostałe wydawnictwa znalazły się 6-krotnie w TOP 10 WMCE/EBU, a "W Sherwood" mianowano 9. płytą roku 1997 WMCE/EBU. Kolejny projekt "Podniesienie" otrzymał główną nagrodę Festiwalu Multimedialnego Niepokalanów '99. Inne osiągnięcia to nagroda PR I za Sopot '99, nominacja "Paszport Polityki" '99; około 20 autorskich programów TVP w tym scenariusz filmu "Classic Polo" zgłoszonego przez TVP do konkursu MFFK Kraków '97; teksty niektórych przebojów Trebuniów-Tutków, Mamadou Dioufa; autorskie cykle artykułów w: Non-Stop, Brzmienia, Jazz Forum i współautorstwo książki "Reggae - Muzyka Drogi"; tysiące audycji w cyklach autorskich: RH, Polskie Radio 1, 2, 3, 4, BIS; "Złoty Mikrofon" za indywidualność radiową, kreowanie wizerunków artystycznych, popularyzację polskiej muzyki "folkowej"; wieczory autorskie w Polskich Instytutach Kultury: Paryż '97, Londyn '2000 oraz scenariusz koncertu "Podniesienie" w Bazylice Jasnogórskiej 16.01.2000 i opracowanie bestsellerowego CD Polskiego Radia "Pofolkuj Sobie" 2000, uczestnictwo w działalności: World Music Workshop of EBU, World Music Charts Europe of EBU oraz w rozlicznych jury konkursowych, między innymi: Decouverte - Radia France Internationale, ? "NowaTradycja" RCKL. Obecnie jest autorem audycji "Mocne Nocne" emitowanej co drugi tydzień w Radiu BIS, między godziną 0:00 a 5:55.
www.polskieradio.pl/rckl

 

Klezmafour - lubelska kapela grająca muzykę żydowską, powstała w 1999. Inspiracją dla artystycznej aktywności zespołu jest historia miasta, z którego pochodzą, miasta, w którym mieszały się niegdyś muzyczne tradycje Wschodu, Zachodu i Południa. W repertuarze grupy znajdują się utwory inspirowane muzyką mniejszości żydowskiej i fascynującą kulturą Bałkanów oraz kompozycje własne członków zespołu. Rzeczą, do której od samego początku istnienia zespół przywiązywał szczególną uwagę, to idealne zgranie. Każdy członek zespołu ma skończoną średnią szkołę muzyczną. Wszyscy również studiują na Akademiach Muzycznych. Gruntowne przygotowanie i edukacja muzyczna od najmłodszych lat pozwalają im realizować swoje założenie idealnego zgrania w sposób profesjonalny i przemyślany. Klezmafour dwukrotnie występował na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja". W 2004 otrzymał wyróżnienie, a w 2005 zdobył I Specjalną Nagrodę im. Czesława Niemena za wyróżniającą się kreację artystyczną. Skład Gabriel Tomczuk - kontrabas; Andrzej; Czapliński - skrzypce; Tomasz Waldowski - perkusja; Wojciech Czapliński - klarnet ; Rafał Grząka - akordeon.
www.klezmafour.pl

 

Klezzmates - to pięciu absolwentów Akademii Muzycznej w Krakowie grających muzykę klezmerską. Kapela powstała w 2005, w jej skład weszło trzech muzyków z innej krakowskiej kapeli klezmerskiej ?Yarehma. Zespół tworzy własne kompozycje, w których zostały zachowane najbardziej charakterystyczne cechy muzyki żydowskiej i bałkańskiej - skale, rytmika, zwroty harmoniczne. Różnorodne doświadczenia członków zespołu sprawiły, że w utworach wiele jest elementów muzyki klasycznej i jazzu. W 2005 zespół otrzymał nagrodę TV Polonia na Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja". W 2006 Klezzmates napisał tła muzyczne i piosenki do spektaklu "Popiół i Wiatr" na motywach poematu Antoniego Słonimskiego. Premiera miała miejsce w listopadzie 2006 w warszawskim teatrze Ateneum W zespole występowali: Maciej Bosak - skrzypce, Robert Milewski - klarnet. Obecny skład: Tomasz Polak - klarnet; Bartłomiej Staniak - skrzypce, Jarosław Wilkosz - kontrabas; Krzysztof Kossowski - perkusja, instr. perkusyjne; Marcin Wiercioch - akordeon. Dyskografia: "The Jewel" CD, Tylko Muzyka 2005; "Reflections" CD, Tylko Muzyka 2007
www.klezzmates.pl

 

Kleyff Jacek - ur. 1947, muzyk, tekściarz, założyciel ? Orkiestry Na Zdrowie. Z wykształcenia architekt (dyplom Politechniki Warszawskiej). W 1969 był jednym z trzech twórców "Salonu Niezależnych", adresowanego głównie do pokolenia marca 1968. Wraz z Michałem Tarkowskim i Januszem Weissem stworzyli zjawisko wykraczające poza rozrywkową formułę kabaretu (określane nawet mianem "antykabaretu"), stanowiące jeden z nielicznych kontrastów na tle ówczesnej propagandy sukcesu. W pierwszej połowie lat 70. ich piosenki (m.in.: "Dobre wychowanie", "Balon", "Jajco holenderskie blues", "Sejm 1976"), niezauważane przez oficjalne media, były przegrywane metodami domowymi i śpiewane w kręgach znajomych. Niektóre zawarte w nich zwroty przeszły do języka potocznego i funkcjonują w nim do dziś. W latach 1970-76 "Salon Niezależnych" zdobył trzykrotnie Złoty Trójząb Neptuna na kolejnych "Famach". W 1972 wygrał IX Festiwal Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie i zdobył Złotą Szpilkę na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W 1976 "Salon" przestał istnieć i Jacek Kleyff poważnie zajął się muzyką. W latach 1981-85 mieszkał na wsi pod Lublinem, gdzie powstały zręby ? Orkiestry Na Zdrowie (O.N.Z.). Kleyff jest autorem ponad połowy tekstów i kompozycji tego zespołu. Wraz z O.N.Z. prowadził w Warszawie, m.in. w Ośrodku Kultury Ochoty cykl spotkań tzw. "prób otwartych", na których spotykało się ówczesne środowisko folkowe stolicy i Polski. Próby te miały niebagatelne znaczenie dla rozwoju polskiej sceny folkowej. W 1995 wraz z O.N.Z. zdobył Złoty Bączek, główną nagrodę czterdziestotysięcznej publiczności, na pierwszym festiwalu Przystanek Woodstock w Żarnowcu. Podczas 20. Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej - OPPA 2002 w koncercie gwiazd zdobył nagrodę publiczności za premierowy utwór "Już… 2002". Od 2007 Jacek Kleyff prowadzi autorski program muzyczny w III Programie Polskiego Radia pt. "Wszczepienia ochronne". Wybrane wydawnictwa: "Dziadki w Akwarium" MC, Folk Time 1994; "Jest los" MC, Folk Time 1995 i CD 2007 Folk Time; Jacek Kleyff "Piosenki" CD, Altmaster 1999; "Już" CD, ONZ i Polskie Radio Białystok 2007
www.kleyff.pl

 

Koka - wydawnictwo fonograficzne założone przez Włodzimierza Nakonecznego w 1989. Przez kilka lat działało "podziemnie" uzupełniając dźwiękiem wybrane treści ukraińskojęzycznego zinu "Widryżka". Z czasem wyewoluowało w autonomiczny podmiot wydawniczy zajmujący się promocją muzyki ukraińskiej. Skupia się ona wokół trzech nurtów tematycznych: muzyka alternatywna, rock, folk-rock i pochodne tych nurtów, muzyka tradycyjna. W zakres dystrybucji Koki wchodzi produkcja własna oraz pozycje licencjonowane i importowane. Wydawnictwo jest też organizatorem lub współorganizatorem wielu wydarzeń związanych z muzyką ukraińską, m.in. corocznej warszawskiej "Małanki". Wybrane wydawnictwa związane z folkiem i muzyką tradycyjną: The Ukrainians "Live in Czeremcha" CD, 2007; Rodzina Tafijczuków "Huculszczyzna - muzyka ukraińskich Karpat I" CD, 2000; Rodzina Tafijczuków "Huculszczyzna - muzyka ukraińskich Karpat II" CD, 2002; Drewo "Pieśni z Ukrainy I" CD, 1998; Drewo "Pieśni z Ukrainy II" CD, 2002; The Ukrainians "Vorony" CD, 2000; Wij "Wij" MC, 1993; The Ukrainians "Kultura" CD, 1994; Carpathiana "Carpathiana" MC, 1998; Aktus "No one Comprehends" MC, 1998, The Ukrainians "The Ukrainians" CD, 1999; Hilka "Pieśni Ukraińskich stepów" I MC, 1996; Hilka "Pieśni Ukraińskich stepów" II MC, 1996; Mychajło Chaj "Ukraińska lira" CD, 1999.
www.koka.serpent.pl

 

Kolapart - zespół ze Śląska założony przez Andrzeja "Kaźmierza" Wandrasza (współpracownika Pisma Folkowego "Gadki z Chatki oraz fotografa, autora wystawy "Mikołajki" na MFML ? "Mikołajki Folkowe" w 1998. Zadebiutował w 1997 na "Folkowej Majówce" w Radomiu. Aranżacje grupy były tworzone w manierze muzyki dawnej. Grupa czerpała inspiracje z muzyki dawnej - również polskiej, klasycznej piosenki żeglarskiej, folkloru arabskiego i hard rocka lat 70. i 80. XX w. oraz muzyki celtyckiej. Brała udział w "Scenie Otwartej" ? "Mikołajków Folkowych" 1997. W instrumentarium zespołu znalazł się akordeon, flety, gitara, instrumenty perkusyjne. Kolapart wkrótce zaprzestał działalności w związku z wyjazdem jego lidera zagranicę.

 

Kołowrót - grupa wywodząca się ze środowiska związanego z warszawskim Domem Tańca (? Dom Tańca w Warszawie) powstała w 2004. W repertuarze zespołu znajdują się melodie taneczne z Polski nizinnej z przewagą rytmiki trójmiarowej (oberki, chodzone, mazurki). Kołowrót stara się zachować nieprzetworzone, naturalne brzmienie instrumentów używanych w dawnej muzyce wiejskiej. Nie należy traktować muzyki zespołu jako rekonstrukcji, ale jako sposób świadomego odczytania dawnej muzyki współcześnie, zgodnie z własną wrażliwością, emocjonalnością i estetyką. Na VIII Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja" w 2005 grupa otrzymała nagrodę I stopnia - Nagrodę Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy a Bartosz Niedźwiecki - "Złote Gęśle" - nagrodę TV Polonia dla najlepszego muzyka konkursu. Skład zespołu: Bartosz Niedźwiecki (? Rzepczyno Folk Band, ? Kapela Niedźwieckich, ? Kapela Domu Tańca; ? Wędrowiec, ? Dom Tańca w Warszawie) - skrzypce; Ewa Niedźwiecka (? Kapela Niedźwieckich) - basy; Tomasz Zygmont (? Dudy Juliana) - skrzypce; Emilia Okołotowicz (? Wędrowiec, ? Dom Tańca w Warszawie) - śpiew, baraban, bębenek. Dyskografia: "Nowa Tradycja - Antologia polskiego folku" CD, Polskie Radio SA 2007 (Faworyt).

 

Kontraburger - warszawski zespół, który powstał w 1992, a na profesjonalnej scenie zaistniał w latach 2001 - 2004. Muzykę Kontraburgera wyróżniały przestrzenne brzmienia inspirowane muzyką z różnych krain oraz autorskie, poetyckie teksty założyciela zespołu Jarosława Kaczmarka, który określał styl zespołu jako fantasy folk. Brzmienie kapeli nawiązywało do ethnic-jazzu, art-folku czy muzyki hippisowskiej z lat 60. XX w. W 2001 kapela zdobyła pierwszą nagrodę na skierniewickim festiwalu ? "Folkopranie" (późniejsza ? Ethnosfera), w 2002 potwierdzili swoją klasę na festiwalu "Tanz & Folkfest" w Rudolstadt (Niemcy), zaś na festiwalu ? "Nowa Tradycja", skrzypaczka zespołu - Sylwia Świątkowska (? Kapela ze wsi Warszawa, ? Stilo) - otrzymała nagrodę dla najlepszej instrumentalistki. Pod koniec 2002 grupa nagrała debiutancki album zatytułowany "Kontraburger", zawierający wszystkie elementy charakterystyczne dla muzyki zespołu. Płyta została uznana przez niemieckie pismo "Folker" siódmą płytą na świecie w 2003 w kategorii folk. W sierpniu 2006 Kontraburger zagrał pożegnalny koncert na Uniwersytecie Warszawskim. Skład zespołu, która nagrał płytę: Magdalena Górska (? Studnia O.) - śpiew; Małgorzata Litwinowicz (? Studnia O.) - flet poprzeczny, Sylwia Świątkowska (? Kapela ze wsi Warszawa, ? Stilo) - skrzypce, fidel płocka, flety, Jarek Kaczmarek (? Studnia O.) - gitara akustyczna, Wojciech Stasiak (? Stilo) - gitara akustyczna, Tomasz Żur (? Stilo) - gitara basowa, Janusz Kossakowski (? Stilo) - perkusja, instr. perkusyjne, Małgorzata Madejska - śpiew. Górska, Kaczmarek i Litwinowicz są założycielami "Grupy Studnia O." (? Studnia O.) - pierwszej w Polsce grupy zrzeszającej ludzi zajmujących się zawodowym praktykowaniem sztuki opowiadania. Dyskografia: "Kontraburger" CD, Ars Mundi 2002.

 

Kościuk Agnieszka - w latach 2002 - 2007 redaktor naczelna ogólnopolskiego Pisma Folkowego ? "Gadki z Chatki" (nr 35/36-67). Pod jej kierunkiem pismo to przeszło szereg reform zyskując swój obecny kształt. Od 1998 do chwili obecnej związana z lubelskim środowiskiem folkowym skupionym wokół ? Orkiestry św. Mikołaja jako dziennikarz, a także współorganizator wielu wydarzeń kulturalnych inspirowanych polską kulturą tradycyjną, m.in. Festiwalu Muzyki Ludowej ? "Mikołajki Folkowe", ? Spotkań Ludzi Gór w Jaworniku, a także projektu "Z historii Jawornika" nastawionego na zbieranie historii mówionej o wysiedlonej w ramach Akcji "Wisła" wsi Jawornik na pograniczu Bieszczad i Beskidu Niskiego (2005). Ponadto sprawowała opiekę merytoryczną nad organizowanym przez Fundację Kultury Duchowej Pogranicza obozem kulturoznawczym w Korczminie (gm. Ulhówek, Lubelszczyzna), mającym na celu zebranie historii mówionej o przedwojennym Korczminie i okolicznych wioskach dotkniętych wysiedleniami oraz przekazów związanych z lokalnym kultem Matki Boskiej Korczmińskiej (2006). Członek Stowarzyszenia Animatorów Ruchu Folkowego (w latach 2004-2006 w Zarządzie), Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego. Juror konkursu "Scena Otwarta" Festiwalu Muzyki Ludowej ? "Mikołajki Folkowe" (2003), konkursu "Folkowy Fonogram Roku" Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia ? "Nowa Tradycja" (2004, 2006, 2007), Międzywojewódzkiego Konkursu Recytatorskiego Poezji i Prozy Ludowej w Woli Osowińskiej (2006, 2007, 2008), przeglądów "Jesienne Wieczory" (2007) i "Kusaki" (2008) w Siedlcach. Pismo Folkowe ? "Gadki z Chatki" za czasów redagowania przez Ag. Kościuk zmieniło szatę graficzną (od nr 51/52, 2004), wprowadziło nowe działy (najważniejszy z nich to cykliczny "Ossower - Encyklopedia polskiego folku"), zaczęło regularnie dodawać prezenty dla prenumeratorów, znacznie rozbudowało stronę internetową oraz poszerzyło redakcję i krąg współpracowników o ludzi z całej Polski. W 2003 pismo otrzymało "Ludowego Oskara" za wydarzenie folklorystyczne roku 2002 w województwie lubelskim w kategorii wydawnictw, a w 2005 pomysłodawca pisma ? Orkiestra św. Mikołaja wraz z całym swoim środowiskiem, w tym z "Gadkami z Chatki" została wyróżniona Nagrodą im. Oskara Kolberga za "popularyzację kultury ludowej" - najbardziej prestiżową w tej dziedzinie. Indywidualnie Ag. Kościuk otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Lublina za działalność kulturalną (2005). Obecnie jest pracownikiem naukowym Zakładu Kultury Polskiej Instytutu Kulturoznawstwa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

 

Krokezespół klezmerski z Krakowa, jedna z niewielu polskich kapel, które zrobiły karierę zagranicą. Nazwa kapeli w języku jidysz oznacza Kraków. Grupa została utworzona w 1992 przez trójkę przyjaciół, absolwentów krakowskiej Akademii Muzycznej: Tomasza Lato (kontrabas), Tomasza Kukurbę (altówka) i Jerzego Bawoła (akordeon). Członkowie zespołu przeszli przez wszystkie etapy klasycznej edukacji muzycznej, mają także za sobą eksperymenty z jazzem oraz muzyką nowoczesną. Początkowo Kroke grało muzykę bardzo mocno osadzoną w tradycji klezmerskiej, z silnymi wpływami bałkańskimi, by z czasem wzbogacić ją o brzmienia Orientu i Indii, elementy jazzu i world music, tworząc swój własny, charakterystyczny styl. W pierwszych latach istnienia Kroke grywało jedynie w klubach i galeriach krakowskiej dzielnicy Kazimierz. Tam po raz pierwszy można było usłyszeć utwory, które w 1993 roku ukazały się na pierwszej, wydanej własnym nakładem, kasecie zespołu. Podczas występów w galerii "Ariel" zostali zauważeni przez Stevena Spielberga, który w tym czasie realizował w Krakowie film "Lista Schindlera". Reżyser zaprosił zespół do Jerozolimy podczas ostatnich dni zdjęciowych. Grupa zagrała tam koncert na uroczystości Survivors Reunion dla ocalałych z listy Oskara Schindlera. Spielberg przesłał także kopię kasety zespołu Peterowi Gabrielowi, który w 1997 zaprosił Kroke do Wielkiej Brytanii na Festiwal "WOMAD", gdzie publiczność bardzo gorąco przyjęła zarówno koncert grupy, jak i debiutancką płytę "Trio" (1996). Współpraca z Peterem Gabrielem zaowocowała wspólnymi nagraniami w Real World Studio - fragmenty owych nagrań zostały potem wykorzystane przez Petera Gabriela na płycie "Long Walk Home" (Długi spacer do domu), stanowiącej ścieżkę dźwiękową do filmu "Rabbit-Proof Fence". W 1997 ukazał się także drugi album Kroke - "Eden". Płyta stanowiła z jednej strony kontynuację rozpoczętej na "Trio" drogi przez klezmerską tradycję muzyczną, a z drugiej - była efektem poszukiwań nie tylko muzycznych, ale także archiwalnych. Słuchacze otrzymali album, na którym tradycyjna ornamentyka zespolona została ze współczesną techniką, a tradycyjne tematy połączone ze współczesną wrażliwością muzyczną zyskały zupełnie nową barwę. Podsumowaniem pierwszego okresu działalności Kroke jest płyta koncertowa "Live At The Pit" (1998) nagrana w Wielkiej Brytanii i nominowana do Nagrody Niemieckiej Krytyki Płytowej (Preis der Deutsche Schalplattenkritik). Zaproszenia na najważniejsze europejskie festiwale oraz ważne spotkania z wieloma muzykami, osobistościami kultury i sztuki zapoczątkowały okres intensywnych tras koncertowych. Dały także zespołowi możliwość kontaktu z nowymi brzmieniami czy kulturami muzycznymi. Nie odcinając się od korzeni klezmerskich czy bałkańskich, Kroke coraz częściej przy tworzeniu oryginalnych kompozycji sięgało do wzorców sefardyjskich czy arabskich. Efektem takich poszukiwań była płyta "The Sounds of the Vanishing World" (1999), nastrojowe świadectwo ewolucji muzyki Kroke i zdolności muzyków do kreowania własnego, niepowtarzalnego stylu. Płyta zdobyła sporą popularność w Polsce i Europie, czego dowodem była prestiżowa nagroda "Preis der Deutsche Schalplattenkritik" (Nagroda Niemieckiej Krytyki Płytowej) za rok 2000. Latem 2001 podczas występów w Kornwalii, doszło do pierwszego spotkania Kroke z Nigelem Kennedym, który natychmiast zaproponował im współpracę. Wynikiem tego była wspólna płyta "East Meets East" (2003), która stała się prawdziwym przebojem na rynku. Kroke zostało nominowane do nagrody Radia BBC 3 w kategorii world music, a ich występy z Nigelem Kennedym na wielu europejskich festiwalach przyjmowane były bardzo gorąco. W tym samym czasie co "East Meets East" ukazała się także kolejna autorska płyta Kroke "Ten Pieces to Save the World" (2003). Ten melodyjny, klimatyczny album uplasował się na drugim miejscu europejskiej listy World Music Charts i stanowił zwieńczenie 10. lat istnienia zespołu. W 2004 roku Kroke wydało kolejną płytę koncertową "Quartet - Live At Home", nagraną w studio S-5 Radia Kraków. W nagraniach wziął udział krakowski perkusista jazzowy Tomasz Grochot, który od tego czasu stale nagrywa i koncertuje z kapelą. W roku 2005 we współpracy z gwiazdą polskiej piosenki Edytą Geppert i pianistą jazzowym Krzysztofem Herdzinem zespół rozpoczął pracę nad nowym projektem, którego efektem jest płyta "Śpiewam życie" (2006); nakładem macierzystej wytwórni Kroke - Oriente Musik, płyta ta ukazała się pod tytułem "I Sing Life" także w Europie Zachodniej. Równocześnie zespół realizował wspólny projekt muzyczny z orkiestrą Sinfonia Baltica. W 2006 roku jeden z utworów Kroke znalazł się na ścieżce dźwiękowej filmu Davida Lyncha "Inland Empire". Kroke współpracując stale z Nigelem Kennedym i Edytą Geppert nie zapomina także o swojej publiczności. W 2007 roku, po prawie czterech latach wypełnionych występami w krajach całej Europy (a równocześnie w piętnastą rocznicę powstania) Kroke wydało swój kolejny studyjny album "Seventh Trip" - płytę pełną energii, muzyczną podróż po nowych szlakach muzycznych. Dyskografia: "Klezmer Acoustic Music" MC, Kroke 1993; " Trio" MC, Kroke 1995; "Trio" CD, Oriente Musik 1996; "Eden" CD, Oriente Musik 1997; "Live at the Pit" CD, Oriente Musik 1997; "The Sounds Of The Vanishing World" CD, Oriente Musik 1999; " Ten Pieces To Save The World" CD, Oriente Musik 2003; Nigel Kennedy and the Kroke Band "East meets East" CD, EMI 2003; "Quartet - Live At Home" CD, Oriente Musik 2004; Edyta Geppert i Kroke "Śpiewam życie" CD, EMI 2006; "Seventh Trip" CD, Oriente Musik 2007.

www.kroke.krakow.pl MP3

 

Kwadrofonik - inspirujący się muzyką tradycyjną, założony w 2006 zespół, powstały z połączenia dwóch duetów: perkusyjnego i fortepianowego. Magdalena Kordylasińska i Miłosz Pękala (Hop - beats Duo) oraz Emilia Sitarz i Bartłomiej Wąsik (Lutosławski Piano Duo) tworzą jedyny taki kwartet w Polsce i jeden z niewielu na świecie. Wspólnie wykonują muzykę XX i XXI wieku m.in. "Sonatę na dwa fortepiany i perkusję" Beli Bartoka czy "Makrokosmos" Georga Crumba, utwory specjalnie komponowane dla zespołu, transkrypcje utworów symfonicznych, a także kompozycje, które są efektem pracy całego zespołu. Kwadrofonik to kapela, w której artyści prowadzą niezwykły dialog muzyczny pomiędzy fortepianami, a instrumentami perkusyjnymi, w której zmieniają funkcje instrumentów. Fortepiany stają się instrumentami perkusyjnymi, a grupy instrumentów perkusyjnych przejmują rolę instrumentów melodycznych. Muzycy w czasie pracy nad swoimi utworami często podążają drogą improwizacji, doświadczeń i poszukiwań dźwiękowych mających na celu maksymalne wykorzystanie instrumentów. Jeden z projektów zespołu - własne opracowanie pieśni ludowych - spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem na IX Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" w 2006, na którym muzycy otrzymali Grand Prix, nagrodę Prezydenta Miasta Warszawy i "Burzę braw" - nagrodę publiczności. Krytycy uznali zespół za odkrywczy i wytyczający nowe tory w muzyce folkowej. W 2007 Kwadrofonik został laureatem prestiżowej nagrody specjalnej 3. Konkursu Europejskiej Unii Radiowej EBU "Svetozar Stracina" w Bratysławie. Nagroda za nowoczesność, innowacyjność i wierność tradycji przyznana została po raz pierwszy w historii tego konkursu. W maju 2007 nagrania zespołu zostały zaprezentowane w programie "Late junction" w radiu BBC. W 2008 nakładem Polskiego Radia ukazała się debiutancka płyta zespołu "Folklove" zawierająca własne kompozycje zespołu inspirowane pieśniami i tańcami ludowymi. Dyskografia: "Folklove" CD, Polskie Radio 2008.
www.lutoslawski-duo.com

 

Kwartet Jorgikultowa grupa polskiej sceny folkowej, jeden z pierwszych zespołów folkowych w kraju. Powstał w Poznaniu w 1982 założony przez czterech absolwentów VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Mickiewicza: Waldemara Rychłego - gitara, Macieja Rychłego - pasterskie instrumenty dęte, Andrzeja Trzeciaka - wiolonczela (Little maidens, Taklamakan), Grzegorza Kawkę - altówka. Nazwa grupy nawiązywała do postaci żyjącego w XVI w. poznańskiego muzyka Tomasza Jorgi. Akustyczna muzyka zespołu, szczególnie w początkowych latach istnienia trudna była do określenia, muzycy Kwartetu ukuli wówczas pojęcia "zielona muzyka", "muzyka zielonej fali". W czasie, gdy Kwartet Jorgi stawiał swe pierwsze muzyczne kroki, nie było właściwie zespołów grających w podobny sposób, poza Osjanem. Nie istniała scena folkowa. Kwartet z jednej strony nie przystawał więc do żadnego z istniejących nurtów, z drugiej strony kreował nowy styl, stając się wzorem dla innych wykonawców. Twórczość muzyczną Kwartet Jorgi rozpoczął od grania tematów celtyckich, by z czasem zwrócić się w stronę folkloru polskiego oraz bałkańskiego i ukraińskiego w tym huculskiego. Wykonywał też utwory inspirowane twórczością Chopina, Szymanowskiego czy Lutosławskiego. Adaptacje tematów odznaczają się dużą swobodą w inkorporowaniu elementów muzyki klasycznej, jazzowej oraz rockowej. Znaczącą rolę w ich twórczości odgrywa improwizacja. W poszukiwaniu inspiracji muzycy Kwartetu brali udział w wielu wyprawach mających na celu zebranie materiałów muzycznych. Nie mniej ważne były też spotkania z muzykami ludowymi. Ważniejsze ekspedycje: Jugosławia 1989; 1990 wyjazdy do Rumuni i Bułgarii; 1991 Huculszczyzna; 1992 Ukraina, Słowacja, Bułgaria; w następnych latach Albania, Grecja, Egipt. Od 1985 lider zespołu Maciej Rychły prowadził prace nad dawnymi instrumentami, głównie aerofonami. Rekonstruował wczesnośredniowieczne aerofony, a jego prace publikowane były przez Polską Akademię Nauk. Badania te zaowocowały w 1988 nagraniami w Biskupinie. W 1993 M. Rychły zbudował wraz z archeologiem i historykiem Witoldem Migalem starożytny instrument zwany "litofon". Na podstawie planów litofonu znajdującego się w "Muzeum Człowieka" w Paryżu rekonstruowali instrument metodą ręcznej obróbki krzemienia przy pomocy kościanych i kamiennych narzędzi, bowiem tylko tą techniką można wykonać potrzebne do budowy instrumentu sztaby krzemienne. Migal był jednym z kilkunastu ludzi na świecie, którzy opanowali tę technikę. Wspólnie pracowali w neolitycznej kopalni krzemienia znajdującej się koło Opatowa. W latach 1998 - 2000 M. Rychły zajmował się badaniami oraz rekonstrukcją instrumentów i muzyki starożytnej Grecji tworząc muzykę do spektaklu "Metamorfozy" Apulejusza w OPT "Gardzienice". Efektem tych prac była płyta "Metamorfozy" wydana w 2000. M. Rychły ma na swym koncie liczne prace naukowe, publikowane m.in. w kwartalnikach "Muzyka" ("Instrumenty wykopaliskowe jako podstawa dla ustalania diachronii systemu muzycznego"; nr 2 1986 i "O IX-wiecznych instrumentach muzycznych ze słowiańskiej osady w Opolu"; nr 4 1987), "Konteksty. Polska Sztuka Ludowa", "Kwartalnik Historii Kultury Materialnej" ("Dźwiękowe możliwości wczesnośredniowiecznych piszczeli kościanych z Kruszwicy" - 1987), "Czas Kultury" ("Rzecz o samorodności kultury albo twórca ludowy - pewien rodzaj małpy"; nr 1/99), "Krasnogruda" (Gardzienickie metamorfozy. Moja praca i tęsknoty; nr 9, Sejny 1998). Zespół koncertował na wielu festiwalach folkowych w Polsce m.in.: przełomowy występ na "Pikniku Coutry" w Mrągowie (1884), "Mikołajki Folkowe"(1993, 1996) w Lublinie, "Folk Fest" w Krotoszynie (1993-1996) i "Nowa Tradycja" w Warszawie a także "Folk Fiesta" w Ząbkowicach Śląskich (1996). Ma na swym koncie również wiele występów zagranicą: Festiwal "Tanz und Folkfest '91" Rudolstadt, Niemcy 1991; Festiwal Europejskiej Unii Radiowej (EBU); "Sidmouth Folk Festival" w Sidmouth (Wielka Brytania) 1992, Festiwal Kultury Polskiej w Caracas, Wenezuela 1991; Koncerty w ramach festiwalu "Musique Traditionnelle de Neoules" Neoules, Francja 1992; koncerty w Toronto, Kanada 1994; Festiwal "Big Flute Dynamite" Union Chapel Londyn, Wielka Brytania 1995; udział w festiwalu "Festival of Flutes" Derry, Irlandia 1996. W 1992 Kwartet występował z Davidem Hopkinsem. Kwartet Jorgi prowadzi też działalność edukacyjną poprzez koncerty propagujące muzykę w szkołach podstawowych i średnich w ramach projektu "Prosimfonia" . Warsztaty twórcze dla dzieci i młodzieży organizowane przez Ośrodek Sztuki dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu, czy ostatnio warsztaty muzyczno wokalne "Dźwięki natury" (2008). W latach 1990 - 1991 M. Rychły nagrał dla II Programu Polskiego Radia cykl programów poświeconych muzyce tradycyjnej, prowadzi też zajęcia w gardzienickiej Akademii Praktyk Teatralnych. M. Rychły wraz Kwartetem Jorgi stworzyli oprawę muzyczną wielu spektakli: "Magiczne imię" - Teatr Lalki i Aktora "Marcinek" w Poznaniu, reż. T. Szymański, muzyka Maciej Rychły w wyk. Kwartetu Jorgi, premiera 1988; "Dzień gniewu" Romana Brandstaettera - Państwowy Teatr im. A. Fredry w Gnieźnie, reż. P. Basiński, muzyka Waldemar Rychły, wyk. Kwartet Jorgi, premiera 1989; "Rudy Dżil i jego pies" J.R.R. Tolkiena - Teatr "Lalka" Warszawa, reż. O. Spisak, muzyka Kwartet Jorgi, premiera 1994; "Makbet" W. Szekspira - Teatr "Lalka" Warszawa, reż. A. Tyszkiewicz, muzyka Maciej i Waldemar Rychły, premiera 1996. Kwartet współpracował ponadto z Teatrem w Legnicy, Teatrem "Kana" w Szczecinie, Teatrem im. Witkacego w Zakopanem, Towarzystwem Wierszalin. W 1990 Kwartet Jorgi rozpoczyna współpracę z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych "Gardzienice" a w 1991 M. Rychły zostaje stałym konsultantem muzycznym Ośrodka. Praca ta owocuje muzyką do spektakli "Carmina Burana", premiera 1990 i "Metamorfozy", premiera 1997, w których Kwartet Jorgi wykonywał muzykę na żywo. Współpraca z OPT "Gardzienice" trwa do chwili obecnej. Powstało też kilka filmów z muzyką grupy: "O myśliwym i leśnym duchu", reż. M. Pisarek, 1993; "Szepty wiatru", reż. F. de Pena, 1993; "Litofon", reż. M. Pisarek, 1995. Ponadto w 1992 Radio "Merkury" w Poznaniu po raz pierwszy w Polsce zaprezentowało 45 zradiofonizowanych odcinków czterotomowej powieści "Jezus z Nazaretu" Romana Brandstaettera w reż. P. Basińskiego z muzyką Kwartetu Jorgi. Już w 1990 Maciej Rychły (absolwent psychologii UAM w Poznaniu) zrezygnował z pracy zawodowej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, by móc w pełni poświęcić się pracy twórczej. Dwa lata później rezygnują z pracy zawodowej Waldemar Rychły (architekt) i Andrzej Trzeciak (muzyk Filharmonii Poznańskiej). W czasie istnienia zespołu skład niejednokrotnie ulegał zmianie. W 1989 Kawka pracujący równolegle w Orkiestrze Kameralnej Agnieszki Duczmal z powodu wyjazdu zagranicę odszedł z zespołu, a w 1995 skład opuścił Andrzej Trzeciak. W 1996 do zespołu dołącza Tomasz Dolezich (skrzypce). Obecnie z Maciejem i Waldemarem Rychłymi współpracują Bartosz Bryła - skrzypek, nauczyciel w Akademii Muzycznej w Poznaniu, solista koncertujący w różnych krajach świata, Andrzej Brych - trębacz; Janusz Brych - saksofonista; Tomasz Mazur - trębacz; Ryszard Bazarnik - bębny. Kwartet też występował z Julią Łuczak - harfa, Tomaszem Kicińskim - dudy; Wiktorem Golcem - instrumenty perkusyjne; Jakubem Pogorzelskim - bębny. Dyskografia: "Life" LP, Pronit 1985; "Kwartet Jorgi" LP, Pronit 1986; "Kwartet Jorgi" vol. 1 (tzw. Biskupińska) LP, Polskie Nagrania 1988; "Kwartet Jorgi" (tzw. z Chagallem) CD, JAM 1991; "To i Tao" CD, JAM 1991; "Kwartet Jorgi" vol. 1 i 2 (tzw. Biskupińska) CD, Polskie Nagrania 1992; "Gędźbowa Knieja" MC x 2, Kamahuk 1994; "Live - płyty 1 i 2" MC x 2, Quartet 1994 ; "Jorgi - Chopin" CD, Polskie Radio 1995; "Muzyka na trąbkę, gitarę i flet" CD, Folk Magazine 2000 i Orange World 2002; Orkiestra Antyczna Gardzienice "Metamorfozy - Music of Ancient Greece" CD, Altmaster 2000; Orkiestra Antyczna "Muzyka starożytnej Grecji i Rzymu" CD, dodatek do książki, Johna Landelsa "Muzyka starożytnej Grecji i Rzymu Homini 2003.

www.jorgi.serpent.pl MP3

 

Kwartet Wiejski - zespół, którego repertuar oparty jest na brzmieniu i repertuarze wywodzącym się wprost z tradycji wiejskiego muzykowania powstały na początku XXI w. z połączenia dwóch muzykujących małżeństw Alicji (? Bractwo Ubogich, ? Muzykanci) i Jacka Hałasów (? Jacek Hałas, ? Bractwo Ubogich, ? Muzykanci, Lautari, ? Dom Tańca w Poznaniu) oraz Ewy (? Sielska Kapela Weselna, ? Transkapela) i Roberta Wasilewskich (?Sielska Kapela Weselna, ? Transkapela). Na repertuar kapeli składa się polska muzyka ludowa zarówno taneczna jak i balladowa, żydowska, cygańska z Polski i Europy, węgierska, rumuńska, bałkańska, a nawet francuska. Prezentowane przez Kwartet, odchodzące w niepamięć pieśni, tradycyjne zabawy, zwyczaje i obrzędy ludowe są ozdobą każdego występu grupy, która gryw "ogrywa" zabawy taneczne, a nawet wesela. Zespół wypracował własny styl prowadzenia zabaw i warsztatów tanecznych dzięki spotkaniom z tradycyjnymi muzykami i tancerzami węgierskich i polskich domów tańca. Prowadzi on przede wszystkich tańce korowodowe polskie i europejskie - oparte na prostych sekwencjach kroków powtarzanych przez tancerzy za wodzirejem. Skład zespołu: Jacek Hałas: akordeon, lira korbowa, basy, drumla, śpiew; Alicja Hałas - gordon, bęben; Robert Wasilewski - cymbały, altówka, telenka, kaval, śpiew; Ewa Wasilewska - skrzypce, drumla, śpiew.